www.cegielnia.fora.pl

Aśka

Żyjąc formalnie w XXI wieka, a mentalnie w średniowieczu, zadaję sobie często pytanie: czy dziś kobiety są towarem?

Tak. Kobiety są towarem, bo są cenne i ładne. A takie rzucają się w oczy.

Czy do tego kobiety są towarem wadliwym?

Słynna aktorka i piosenkarka Marlena Dietrich stwierdziła, iż "kobiety dzielą się na dwie kategorie. Na roztrzepane, które zawsze gubią rękawiczki i na uważne, które zawsze jedną przynoszą do domu."

W związku z powyższym każda kobieta jest towarem i do tego z wadami. I tak - są kobiety: towar-roztrzepany, towar-niecierpliwy, towar-porywczy i nerwowy, towar-niemyślący, towar-myślący za szczegółowo itp., itd. ...

Moja babcia kilka dni przed śmiercią powiedziała mi żebym się nie martwiła, bo "znajdzie się jeszcze taki głupi, co dobry towar kupi". Głupi zatem mężczyzno, gdziekolwiek jesteś! Jeśli już się znajdziesz, to kup. Ale nie mnie, nie moje wady, tylko mnie z wadami. Weź mnie w całości.

Z drugiej strony... Jestem cenna, ładna i rzucam się w oczy (jak wypiję na szyję); moja babcia umarła, ja też się starzeję, a nikt mnie - wyjątkowej - nie kupuje.

Wyjątek potwierdza regułę: kobiety nie są towarem.

Aśka

"Tak zwaną porządną kobietę bierze się w całości, bez reszty, bez jej kłamstw i podbijania ceny, a potem się ją zwraca i stawia na dawne miejsce, zwyczajne, bez absurdalnych korowodów, bo takie kobiety są potem tylko ogłuszone i nieme"

Zofia Bystrzycka

javar

Aśka a Ty się czujesz towarem? Wink

Aśka

Nie, ale jestem cenna Wink

javar

Aśka

Pieniędzy nie mam, to chyba raczej duchowo Wink

javar

Kobiety są towarem luksusowym Wink

Żartuje. Na poważnie to nie porównałbym żadnej z kobiet do towaru.

Aśka

jako ciekawostka, bo wiem, że to baśń Wink

A. N. AFANASJEW "JAK IWAN KUPIŁ SOBIE ŻONĘ"

Żył raz sobie młody chłopak, Iwan mu było na imię. Po śmierci ojca w kilka miesięcy przepuścił cały majątek i nic mu nie zostało. Zlitował się nad nim wujek, bogaty kupiec, i wziął Iwana do siebie, chcąc go przyuczyć do handlu.

Popłynęli w pierwszą daleką podróż statkiem. Gdy dobili do portu w odległym kraju, wujek rzekł do Iwana:

- Oto masz 100 rubli w prezencie. Kup za to dużo towarów, a gdy wrócisz do kraju, sprzedasz je z zyskiem i będziesz bogaty jak niegdyś.

Podziękował Iwan wujowi i pobiegł na targ. Oglądał piękne i drogocenne towary, ale tyle ich było, że wprost nie wiedział, co wybrać. Przystanął, by się zastanowić, gdy wtem podszedł do niego staruszek:

- Czego szukasz, młodzieńcze? - zapytał
- Dobrych towarów do kupienia za 100 rubli, dziadku.
- Daj mi swoje pieniądze, a ja dam ci w zamian coś, co cię uczyni szczęśliwym.

Bardzo zadowolony oddał Iwan staruszkowi 100 rubli, a ten powiódł go na skraj miasta, do dużego ogrodu. Przy fontannie siedziała dziewczyna tak piękna, że nie da się wprost opisać słowami.

- Oto twój towar, młodzieńcze - powiedział staruszek - Weź ją za rękę i zaprowadź do domu.

[...]

- Jeżeli takie jest moje przeznaczenie, zabiorę cię ze sobą. Jak ci na imię?
- Natasza. Jestem królewską córką. Pewnego dnia, gdy przechodziłam nad brzegiem rzeki, porwał mnie jakiś starzec i zamknął w tym ogrodzie. Cieszę się, że nareszcie mogę stąd wyjść.
- Ale jak się teraz pokażemy mojemu wujkowi? - westchnął Iwan [...]
- Zobaczysz, wszystko pójdzie doskonale - zapewniła go Natasza.

Zaprowadziła go do jakiegoś domu i tam zasiadła do tkania dywanu tak pięknego, jakiego ludzkie oko jeszcze nie widziało. Gdy skończyła, rzekła do Iwana:

- Zawieź ten dywan na targ, a jeżeli ktoś zechce go kupić, nie bierz pieniędzy, lecz tyle wina, byś mógł się nim upić.

Iwan posłuchał rady. Znalazł kupca, wziął wino jako zapłatę i upił się tak, że gdy tylko wyszedł z gospody, zaraz potknął się na śliskiej, błotnistej drodze. Przejeżdżał akurat tamtędy bogaty kupiec. Zobaczył Iwana umazanego błotem i wybuchnął śmiechem.

- Ale żeś się ubrudził, młodzieńcze! Doprawdy, świnia byłaby czystsza do ciebie.
- A jednak, gdybym zechciał, najpiękniejsza dziewczyna pocałowałaby mnie w czoło! - odparł Iwan, dotknięty do żywego.
- Nie wierzę. Gotów jestem oddać całe moje bogactwo, jeżeli jakaś dziewczyna, ładna, czy brzydka, będzie miała odwagę cię pocałować.

Iwan pobiegł zawołać Nataszę, a ta serdecznie go ucałowała, nie tylko w czoło, ale i w policzki. Kupiec przegrał zakład, toteż musiał oddać wszystkie pieniądze i drogie kamienie, jakie posiadał. [...]