www.cegielnia.fora.pl

Arkadia

Napiszmy jeszcze trochę o zimie.Jest piękna ,ale trochę słońca i już giną śnieżne ,baśniowe obrazki .

Arkadia

Zimowa noc.

Otulona ciszą nocy
podglądam mistrza
malującego obraz...
Najpiękniejszy pejzaż
na świecie.
Taniec lodowych palców
tworzy najdziwniejsze wzory.
Ich ostre kształty
aż zgrzytają o szkło szyby
której nie ma...
Wchodzę w głąb
biało-czarnego,koronkowego świata
otulona ciszą nocy
podglądam mistrza....

Arkadia

Łąka .

Łąka modli się,cała w bieli
otulona śniegiem i cicha,
w koronkach - mirabelki
i chaszcze i krzaki,
tylko ptaki
otrząsają szron
jak sen , z suchych gałęzi.
Grusza rozmodlona
do nieba wyciąga
srebrzyste ramiona
i stoi , zasłuchana
w śnieżną modlitwę łąki....

figlarkaa

Zimowa piosenka

Ciche świerki pod śniegiem
stoją białym szeregiem,
wszystko dzisiaj tu piękne
i wygląda inaczej,
bo Ty ze mną, kochanie,
już na zawsze zostaniesz
miłość drogę nam dzisiaj wyznaczy.

No i popatrz, dziewczyno,
jak się wszystko spełniło,
sama dziwisz się sobie i mnie.
Idziesz ze mną pod rękę,
śpiewasz ze mną piosenkę,
chociaż wiatr śniegiem w oczy nam dmie.

To właśnie śnieg, który spadł dziś nad ranem
calutki świat opromienił, rozjaśnił,
to właśnie śnieg przyszedł z nowym, kochanie,
i od razu nam wszystko wyjaśnił.

Śnieżna gwiazdka malutka przyfrunęła cichutko
i figlarnie na rzęsach Ci siadła,
Ja ją zdejmę ostrożnie, ustami czy można?
powiesz tak, powiesz, druga znów spadła.

Spójrz jaki śnieg, jaki śnieg, moja miła.
Ja cię przez zaspy przeniosę na rękach.
I teraz każdy już wie, teraz każdy już wie,
jak powstała zimowa piosenka.

/Z repertuaru Janusza Gniatkowskiego/

Arkadia

Dzięki , Figlarko ,ceglany dobry duszku , za piękną ilustrację i za wiersz-piosenkę p. Gniatkowskiego!Nigdy się nie nauczę wklejać takich pięknych obrazów , jak wy wszystkie .

figlarkaa

Morgan

Zima czas białych kwiatów
Tańczących na wietrze
Tlących się kolorami światów
Podatnych na powietrze
zima czas bieli i przemyśleń
Radości i smutku
Tęsknoty do zajęć
I pracy w ogródku

Arkadia

Dzięki Morganie ! Pięknie napisałeś o zimie!

Arkadia

Polana.

Dęby stanęły dumnie
Kolumna przy kolumnie
Po okręgu
Na przemian z sosnami
Wolno wznoszą się bokiem
Jak w świątyni szerokiej
Jak u Diany
W świątyni dumania...
Tylko wieszczki brakuje
Co u chramu siadała
Z dymu wróżby szeptała
Po cichu...
Ale szemrze tu strumień
I też nikt nie rozumie
Jego wróżb
w tej świątyni - polanie.....

Arkadia

W górach.

Wycie wilka od gór się odbiło
Stokrotnie
Powtórzyły je stoki
Przenosząc w polany
I w obłoki...
Stoję sama
W ognisko wpatrzona
I z iskrami
Do góry
Biegnę
W chmury
Bo księżyca promienie
Jak schody mnie prowadzą
Daleko ..... Do Ciebie.....