www.cegielnia.fora.pl

Aśka

Na przekór ciągłemu bólu tego, "czym oddycham", mijający tydzień przebiegł pod hasłem: odetchnij pełną piersią, miej wszystkie problemy w d. W związku z tym, wczoraj przed zaśnięciem odetchnęłam przy muzyce Maurice'a Ravela, wsłuchując się w jednostajny rytm zawarty w jego "Bolero".

W tym jakże precyzyjnym dziele dynamika i obsada 26-ciu instrumentów(!) z taktu na tak wzrasta, a ze mnie - na przekór - wszystko schodzi. Ravela włączyłam, by moje skotłowane myśli nie wychylały się zbytnio. Coś w stylu [biednego] werblisty, który musi kontrolować swój rytm równomiernie, od początku do końca... Wszak muzyka rozbudza w człowieku nie tylko zmysł estetyki, ale i wyrabia charakter oraz daje siłę!

Czy lubię Ravela? Nie wiem, bo spóźniłam się o jakieś pół wieku, nim zmarł w 1937 roku. Jego utworów, wstyd się przyznać, też specjalnie nigdy nie słuchałam. Hit hitem "Bolero" robi faktycznie niesamowite wrażenie.

Żałuję, że po 22-giej ustanowiono ciszę nocną, co nie pozwoliło mi na odbiór muzyki Ravela w pełni jego instrumentacji. Żałuję również, że dopiero po latach zauważyłam oryginalną płytę CD w wykonaniu orkiestry Filharmoników Berlińskich (pod kierownictwem samego mistrza Herberta von Karajana).

Czasem życie przynosi miłe niespodzianki. Mówię nie tylko o ravelowskiej płycie- prezencie, lecz ogólnie; o czymś miłym, co mnie jeszcze spotka. Na przekór wszystkiemu. Na przekór wszystkiemu jestem już rozpromieniona i wesoła, bo lubię być przekorna - to wiecie. Ale wiecie też, że ostatecznie się jednak słucham, i że słucham dobrej muzyki w dobrym wykonaniu. W ten piątek padło na Ravela, z czego się bardzo cieszę.