www.cegielnia.fora.pl

Marianna1

Dzięki, Pol. Jest dla mnie bardzo wzruszające to, co napisałeś. Bardzo ciekawe, że ktoś jeszcze napisał wiersz "Biały Białystok" i to na kilka lat przed moimi narodzinami Wink

Dla mnie również ten wiersz był bardzo ważny, i wiązał się z pewną osobą. Pozdrawiam serdecznie Smile

Marianna1

To może dodam teraz ten wiersz, powstał w 2010 roku i jest swego rodzaju eksperymentem, zawiera wplecione cytaty (kursywą) z poezji Jana Twardowskiego i Karola Wojtyły - bardzo lubię ten wiersz, choć jest może niedoskonały, ale dynamiczny, jak moje emocje wtedy... Smile

No i oczywiście dużo odniesień do Biblii...

Obłok niewiedzy

Spojrzałem
I wszystko się zakryło
Jak chmura granitowa ciężka zimna strach
Wszystko co było
zniknęło w obłoku niewiedzy
I tylko pozostała tęcza
Z nadzieją na wyzdrowienie
Z choroby ciała i ducha
Której na imię Rozpacz
Niedelikatna twarda smutna
Przechodząca cichcem
Przez nasze życie
Dumna
Nieokiełznana
Rozpacz zwarła się z nadzieją
Jesteśmy tego świadkami

Zmartwychwstał
Lecz zniknął nam z oczu
Pozostał obłok niewiedzy

I tylko ja liść nie troszczę się już o żaden z upadających dni
Bo wiem że wszystkie upadną

Papież cichcem się skrada przez wieczność
Do nas
Kusi kremówką
Nieba

A na ziemi piekło bezbronne

Pozostań
Z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata
Jak rozpoznać ducha prawdy
Który w nas przebywa i w nas będzie?

Szukajcie………………….

Szukajcie tego co w górze a nie tego co na ziemi
Szukajcie a znajdziecie kołaczcie a otworzą Wam
Szukali a nie znaleźli
Tego co w górze lecz to co na ziemi
Bez sensu
Bez zrozumienia
Kołacze się serce
Pełne zwątpienia

Cicho powiada
Duch prawdy pozostanie z uczniami moimi
Jeśli kto mnie kocha będzie zachowywał moje przykazania

I co? Gdzie obietnica?
Zamiast tego obłok niewiedzy
Nic tu nie słychać nic tu nie widać mgła nas ogarnia i przez tę mgłę jedyne światło to wiersz

Że Jeśli nie wiesz dokąd iść sama droga cię poprowadzi

Idziemy
Nie wzięłam parasolki
A tutaj jak diabli lunęło
Na mój łeb
Pełen religijności świetlistej

I znowu kolejny remont
Remanent
Wszystkiego
Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata

Gdzie???

Tam gdzie mnie nie widać

Zafurkotał anioł nad nami i rzekł
A co chcielibyście by było zwyczajnie?

Nie ma lekko

Marianna1

A to - dla porównania, wiersz, który jakiś czas później, pod koniec 2012 roku... zupełnie inne emocje, i tempo...

Wiara poraniona

Wiara poraniona
Nie przenosi gór
Lecz co najwyżej pagórki

Wiara poraniona jest pytaniem
Niechcianym
Zagłuszonym
Cisnącym się wbrew woli na usta
I wbrew oczywistości

Wiara poraniona płacze
Przytulając się do krzyża

Wiara poraniona nie prosi
Bo wierzy tylko ukradkiem

Wiara poraniona o połamanych skrzydłach
Zawija swe smutki w rękaw i idzie nie wiadomo dokąd

Nad wiarą poranioną Bóg
Obok niej Matka Boża
Patrzy w górę na drzewo na którym umiera syn

Wiara poraniona stoi obok
Jak Maria Magdalena
Tyle że niewidzialna

Błogosławieni którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości

Marianna1

Bardzo dawno mnie tu nie było, cóż zaczęłam bardzo trudną i czasowo obciążającą pracę... jakiś czas temu Asia prosiła, bym coś wrzuciła... wrzucam bardzo stary wiersz, który bardzo lubię. Pozdrowienia dla Wszystkich

Miniatura

Mój smutek wędruje
po górach miłosierdzia.
Słabe ma stopy i niewiele sił.
A jednak doczeka wschodu słońca
na górach miłosierdzia.
Bo piękny jest wschód.

Pisane ok. 2003