www.cegielnia.fora.pl

cogito13 · Gość

kropla..ciemna..purpurowa..
amplituda...nieśmiało się wychyla..
linia życia..
granica niczyja...
po tamtej stronie...
niecierpliwią się anioły..
tu nad stołem ktoś się pochyla...
sterylne ściany..czyste...
jakby chciały zmyć grzechy podłego życia..
suchy trzask..iskra...
gdy przez ciało tysiąc wolt przemyka..
kropla ciemna..purpurowa..
na posadzkę.....
kap..kap..kap..
ktoś depcze...
ktoś inny gorączkowo się przepycha..
po tamtej stronie już światła rozbłysły..
tu suchy komentarz...tylko..
nie udało się..zszedł nam...
i cisza....

dla wszystkich"nierozwaznych"na drodze...

Gość w drodze... · Gość

(O innej kropli...)

Szczęście w kropli...

Kropelka szczęścia - nic więcej nie trzeba
- niewielka, maleńka, kryształowo czysta;
Spadająca na wargi czerwone... soczysta
- uczucie błogości oraz pieszczoty nieba..!

Kropelka... moim szczęściem nabrzmiała
- słodycz, co w duszę moją lekko spływa;
Lek, po którym gorzki smutek... dogorywa
- kropelka do rozmnażania, wesoła, trwała..!

Kropelka szczęścia - do podzielenia z wami
- z niej morze, a potem ocean miłości i życia;
Blask szczęścia - w kropli, która jest... tycia
- podarujcie, a oddam z nawiązką moi kochani..!

in_coqnito

Zainspirowana Smile

Kropla, niewielka kropelka,
a ileż skojarzeń budzi?
Z nich ocean się rodzi,
z nich życie się tworzy.
A one takie maleńkie,
nieco zawstydzone,
że tyle mogą,
że tak wiele znaczą.

Może ludzie dorosną
i wreszcie zobaczą,
że z małych rzeczy
świat ten zbudowany,
więc niech nie marzą im się oceany,
niech kroplą cieszyć się potrafią,
a jeśli słoną kroplę na policzku trafią,
niechaj ze wstydem jej nie ukrywają,
bo ona jest świadectwem,
że uczucia mają.

cogito13 · Gość

Często ….
warto zatrzymać się..
małymi kroczkami przemierzać świat..
niż wciąż przed siebie biec..
zrozumieć...
ze nawet zwiędły liść kiedyś żył...
ptak nie śpiewa bo nudzi mu się akurat..
po nocy dzień...
ze nawet źdźbło trawy..ziarno piasku..
swoje miejsce ma
ktoś to już poukładał tak..
wiatr z trzaskiem lamie grube konary drzew..
a trawy źdźbło pokornie chyli....
gdy mija
podnosi się..

cogito13 · Gość

dłoń trąciła struny harfy..
w gore wzbił się czysty ton..
chwile zawisł....
dłoń ponownie struny szarpie..
dźwięk mocniejszy w gore płynie..
flet zaczyna delikatnie..
jakby wen powietrze Bóg tchnął..
pośród drzew..wśród listwowia..
jasny promień płynie w dół..
serenada świat wypełnił już..
lilii dzwonek..jasny...
melodyjnie dźwięczy..
listek czterolistnej kończyny..
w słońcu barwa tęczy mieni się....
po łodyzcze..tak mozolnie..
ślimak mały się w gore pnie..
kanonada już wystrzelił nowy dzień..
choć kolejny...to cudowny jest...
noc..
noc zasnęła już w swym śnie..

a wszystko takie banalne prawda..? codziennie doswiadczamy...tylko czy zauwazamy..?

figlarkaa :) · Gość

Cogito13!

Oj, Ty umiesz poruszyć... wzruszyć... skruszyć...,
i nie zagłuszyć tego co na dnie duszy!

cogito13 · Gość

Bo wiesz.....
poezja jest jak muzyką
dociera do zakamarków serca duszy
strun czułych delikatnie dotyka..
dźwięczy
potrafi wzruszyć
sprawia ze świat innych barw nabiera
tęczą już nie jest tęczą
a deszcz nie bębni nocą o parapet
on często w wierszu rzewnie płacze
bo w kropli deszczu łzy zamknięte
choć słony smak stracily już.
wiatr jednak budzi serca śnięte
sprawia ze znowu potrafią czuć
i lecą strofy wprost do nieba..
tęcza już nie ma siedmiu barw
tęcza kolorami rozbrzmiewa..

Oxana

Poezja i muzyka,
inne światy rodzi,
płynie złotą gondolą
w prywatnym niebie brodzi.
Życie w baśń zmienia
wplatająć słowa i dźwięki
w ludzkie marzenia.

cogito13 · Gość

....i sen zmienia...
w jawe czesto....
sprawia,ze od nowa budzisz sie..
zamkniete mysli ..
w paru slowach...
cudowna mysl,ktora ozywa juz..
rozwija skrzydla ...uleciec gotowa....
wznosi sie wyzej niz marzen szczyt...
poezja sprawia...
ze dzien szarym juz nie jest dniem...
a ci co mijaja po drodze cie...
jak nutki sa...
a ty juz na pieciolinii ukladasz je..