www.cegielnia.fora.pl

tessa

Ten wiersz dobitnie ukaże o czym mówi poezja:

Poezja

Poezjo - muzo piękności
W twym serduszku gości:
Powab, urok i czar.
To jest wielki dar
Rozkoszować się tobą,
Jak zakochani - sobą.
Emanujesz magią słów
Do delikatnych głów.

Jesteś jak piękna róża,
Co uczuciami wzburza.
W miłosny krąg zatacza
I zerka, czy nie zbacza
W hiszpańskim tańcu hora
Lekka strzała AMORA.
Której małe muśnięcie,
Sprawia weselne przyjęcie.

Trochę dla odmienności
Nieraz u ciebie gości
Szpileczka, która kłuje.
Przykry widok maluje:
Coś z życia codziennego,
Z zachowania biernego
I plamy na honorze,
Aż schowają sie w norze.

Poezjo - tyś królowa dusz,
Jak POSEJDON wszystkich mórz.
Umiesz: przytulić, pochwalić
I na kolana zwalić,
Podciąć jak ostra kosa
Lub wywyższyć pod niebiosa.
Poezjo - co ty na to,
Że uwielbiam cię za to!

tessa

Reformy

Kiedyś jakoś się żyło
I na jedzenie było.
Kto nie pracował z nami,
Niebieskimi ptakami
Nazywano bez obawy
I to nie dla zabawy!
Milicja ich ścigała,
Bo o porządek dbała.

Ktoś wymyślił reformy,
By mogła dojść do formy:
Nasza Ojczyzna droga.
Co wyszło? Jest uboga!
Szkoły się rozlatują,
Szpitale kryzys czują,
Kasa Chorych im ścina.
No i czyja to wina?

ZUS też z kulawą nogą.
Inne fundusze z trwogą
Oczekują gotówki,
Lecz dostają złotówki.
Administracyjny podział
Nie wszystkich dobrze odział.
Miasta chcą wyzwolenia,
Oddzielnego istnienia.

Kto to wszystko połata,
W dobrą całość posplata?
Bo ludzie mają już dość!
Żyć, jak nieproszony gość?
W końcu nastała pora
Do wezwania doktora,
Co weźmie się do rzeczy.
Wszystkim - dusze uleczy

tessa

Zdobyty cel

Niemożność przejścia na wprost
Na drugi brzeg poprzez most
Dręczyła czyjąś duszę:
Przez setki dni i nocy.
Kiedy już w końcu ruszę?
Nie, nie, nie była w mocy!

Ciągle coś przeszkadzało.
Czegoś było za mało!
Stała jak na rozdrożu,
Nie wiedząc którędy iść.
To jak na polu, w zbożu
Od wietrzyka chwiejny liść.

W końcu stało się zadość.
Z przygnębienia - radość.
Ukazała się dróżka.
Dla zmęczonej kobity,
Aż podsoczyła nóżka.
Cel został już zdobyty!

tessa

tessa

tessa

tessa

O kobiecie

Kobieto - matko ludzkości,
Skarbnico wszelkiej miłości,
Od zarania pomnażasz świat.
Bez ciebie nie istniałby kwiat,
Tak piękny - w ludzkiej postaci,
Co sercu - uśmiechem płaci.

Kobieto - źródło mądrości,
Oj potencjał w tobie gości!
Jesteś jak otwarta księga,
Po którą każdy już sięga.
Kto tylko wiedzy spragniony,
To wyjdzie nią upojony.

Mówiono o tobie stale:
Słaba płeć, puch marny, ale
Ta delikatna istotka
Miła, przytulna jak kotka
Umie pazurki pokazać
I właściwą drogę wskazać.

tessa

tessa

tessa