www.cegielnia.fora.pl

pol_ · Gość

W tym ciepłym domu, w tym p o k o j u
na stole świece zapalono
i tylko po to żeby zacząć
rozmowę poezją wypełnioną

Miło toczyła sie rozmowa
czytałaś moje i swe wiersze
tak zasłuchałem się w twe słowa
aż roztopiły moje serce

Ten miły dom, ten pokój ciepły
do dziś się dziwi, nie rozumie
czemu twe wiersze tak urzekły
i pogrążyły mnie w zadumie

Do dzisiaj wciąż poezją śpiewasz
tak piękną że aż serce pęka
i ciągle pragnę i wciąż czekam
aż skreśli nowy wiersz twa ręka

W tym ciepłym domu, w tym p o k o j u
na stole świeca znów zapłonie
wrócimy do rozmowy dawnej
zefir poezji nas owionie.

Oxana

Tylko pozazdrościć Ci, pol. Taka harmonia dusz rzadko zdarza się. Mieć te same pasje, wzajemnie podziwiac siebie to musi być cudowne. Każdego dnia rozmawiać słowami poezji i rozumieć się.
Cieszę się razem z Tobą.
A za wiersz dziękuję, tyle w nim ciepła... dobra..jak w Twoim domu.

cegla

W tym ciepłym domu, .w tym p o k o j u
Chociaż na dworze zawierucha
Wtuleni w ciepłe słowa swoje
Dziś moje serce, twego słucha

Malujesz słowem delikatnym
Świat, który wokół nas istnieje
Drżące drzewa nad potokiem
Błękitnych oczu , też spojrzenie

Bo w tym błękicie niczym w wodzie
Odbije się jak w lustrze życie
Nie musisz zatem świec zapalić
By widzieć wszystko znakomicie

Lecz zapal świece, wszak mi trzeba
Drżenia płomienia i nostalgii
I, dalej maluj świat czarowny
Świat poetycki, pięknej magii

Violet1 · Gość

... Ciepły dom .. Ciepła atmosera, blask świec. Wyczuwam ciepło i blask bijący z wiersza pola. Do wtóru cegła dołączyła i w swych czterowierszach więcej ciepła dołożyła. Miło .. jak w rodzinie.

skarletka

.....przepięknie....
.....czytając te strofy
....serce mięknie
....i ogromnie się raduje
....widząc jakie z nich szczęście emanuje
....ślicznie ujęte w niezwykłej prostocie
....i pochwała życia i radości krocie
....i z każdego słowa miłość płynąca
....trwałość i siła uczuć wprost.....zachwycająca

Gość

W tym ciepłym domu,
w tym pokoju
nic złego nam się nie przydarzy
dopóki świeca płonąć będzie
dopóki chcieć się będzie marzyć

I nawet gdy poezja przyśnie
to echo jej brzmieć będzie nadal
i jak leciutka mgiełka ranna
do życia będzie nas układać

Nie damy zabrać sobie tego
co kryją serca nasze w głębi
a gdy czas przyjdzie odlecimy
jak piękna para tych gołębi
co karmi się okruchem chleba
na parapecie, za firanką
i zapukamy do bram nieba
kiedy nam odejść będzie trzeba

gość odpowiadający · Gość

Lecz nie spiesz się
Mój gościu miły
Odchodzić do bram, to daleko
Musimy poznać swe imiona
Musimy wiedzieć ,że ktoś czeka

Że, będzie z nami
Że, przytuli
I, otrze łzy, bo powódź grozi
Popatrzy ciepło swoim sercem
I bólem w nie, nas nie ugodzi

Znów zapalimy świece drżące
Podamy serca swe na dłoni
Czas słodkich wyznań czarujących
A przyjaźń nasza się obroni

Gość

Czy mi spieszno?
Nie wiem sama.
Póki co – zamknięta brama

A od świec uciekam
bo nie nadzieją a smutkiem płoną
Od wyznań też się wzbraniam
by nie budzić tego,
co szczelnie zamknięte

A łzy? Niech płyną,
kiedy nikt nie widzi,
bo jeszcze ktoś je zwyczajnie wyszydzi

A powodzi się nie lękam,
w arce myśli własnych skryta
A o imię nie zapytam
bo samotność bezimienna

figlarkaa · Wysłany: Sob 2:22, 29 Mar 2008 Temat postu:

W sercu świątecznie się zrobiło,
gdy przekroczyłam domu progi
i ciepły pokój ten! odkryłam,
spoczną tu chętnie moje nogi.

Przyjazna wokół atmosfera,
blask jasnych świec jak dawniej płonie,
usiądę cicho, gdzieś w kąciku
na piersiach swych skrzyżuję dłonie.

A Wy nasyćcie moją duszę
słowem, co koi i porusza,
odurza zmysły, uczy, bawi
i do refleksji stale zmusza.

Proszę o strawę tę duchową,
tego dziś łaknę i pożądam!
Wznówcie rozmowę odłożoną,
Waszego przyjścia wciąż wyglądam ...

cegla · Wysłany: Sob 12:32, 29 Mar 2008 Temat postu:

To Pol się schował w zakamarku
A może w krzakach jakichś siedzi
Wyłaź z tych krzaków ”nocny-marku”
I, szykuj się do wypowiedzi

A, może gości wyczekuje
No bo trzeciego święto ma
Ciekawe jak nas potraktuje
Gdy w drzwiach staniemy , ty i ja?????