www.cegielnia.fora.pl

Arkadia

.....
Szarą twarz codzienności
Malujesz
W lustrze odbijasz
Czerwień szminki
Czerń tuszu
Cienie zbierasz z tęczy
Odbitego światła
Błyszczący zajączek na ścianie
Gaśnie gdy wychodzisz
Zostaje puste lustro...

Majka

igiełkami zimna
słów bezbarwne sople
z warg drżących zwisają
zamyślenie kostka lodu
na policzku
ukradkowe spoglądanie
w nieobecność szyby
echo pustki
pojedynczych kroków
syk zamierającego płomienia
ostatniej świecy
nadzieje zamarznięte
na parapecie oczekiwania
wiosny obecności

basia505

Wiosna juz tuż tuż.

Nostalgie trzeba odstawic w kąt.

____________________________
Wyciągnij dłonie i chwyc marzenia.

Arkadia

;;;;;;;;;

Pokój
Bez drzwi i okien
Zgniecione ścianami
Myśli
odbijają się od
miękkich obić mózgu
Świdrują bólem
Migają aurą
migrenowych obrazów...

Boli mnie głowa...

Majka · Wysłany: Pon 19:51, 30 Mar 2009 Temat postu: Wiośnie

Nadzieja karmi się wiosną
Z zieleni jej palców
Spija rosę oczekiwania
Wije się rosnąc pragnieniem
Kwitnienia mimo wszystko
Gałęziami tuli ciepła
Szukając
Płatkami czereśni
Płacze

Majka

Usłyszane bazi wołanie
Zawodzenie traw i skrzypienie sosen
Śpiewają o deszczu
Nieskończonym mokrym płaszczu
Otulającym dziecinność zieloną
Troską cierpliwych kropel
Spływając gałęziami
Spragnionych ust szukając
Tulą niedojrzałość kołysanką
Szemrającej wilgoci
By okrzepła
Przed życiem
1.04.2009

Majka

29.04.2009
Słomianym entuzjazmem
Płonące dzieciństwa
Naiwność i wiara.
Zapachu moich myśli
Nie pamiętam.
Kartek zapisanych
Stosy płoną
Niepopielejące
Nieprzebyte szczyty
Żalu i trwogi
Tym większe
im mroczniej
w duszy bywa.

Majka

Deptaliśmy ścieżki zapomnienia
Powietrzem się dzieląc na pół
Usta w strumieniu nurzając
Pragnieniem wspólnym

Zaplątaliśmy smutku supełki
By nas nie mógł zatrzymać tu
Skrzydła wygładzając
Mokrymi palcami
Podskakujemy żałośnie
Z nadzieją na lot

Arkadia

doskonałość

zalety równoważą wady
boskość przeciwko człowieczeństwu ?
zebrane w człowieku
negatywne cechy boga
zostawiają nieskalaną ideę
boskości
człowiekowi co ludzkie
bogu co boskie ...

Majka

Pustka częstością smutku
Odmierzalna zachodami
Skandowana słów przypływem
Stawianie granic sobie

Lekkość wilgoci przemyślana
A jednak nieunikniona
Znów nie umiem
Żałować

Przepraszam kolejność zdarzeń
Za zakończenie