www.cegielnia.fora.pl

Arkadia

****
zabłyśnie
w kropli deszczu
miniona chwila
odleci
ważką jednodniową
młodość szalona
zaszumi
wiatrem w jaworach
dojrzałość pełna
łzą
spłynie po drodze
zmarszczek głębokich
starość...

Majka

Nieustającym słów drżenie
Zwiniętych w kłębek myśli
Nazwanych
Podszytymi lękiem

W kolebce dłoni
Kryją nadzieję niepamięci
Wymyka się trzepotem
Niechcianych wspomnień
Garstka szumu z dna muszli
Niewiedzy bogactwo
W oczekiwaniu cudu

Arkadia

***
błysk słońca
w ostatnich kroplach deszczu
zapach kwiatu
wpiętego we włosy
łuk tęczy
po burzy rozpięty
to nadzieja
na spełnienie cudu
wymarzonego
przez bezsenne noce...

Arkadia

***
zostawiam cały świat
pomarańczowe poranki
upalne południa
błękitne zmierzchy
i ten moment
jeden jedyny
gdy słońce odbite od chmur
zachodząc
barwi trawy i krzewy
na szmaragdowo
szelest ptaka
gdy układa się do snu
śpiew słowika
w bzach wczesną nocą
maciejkowy zapach wiatru
gdy gwiazdy
mleczną drogą zapraszają mnie
w ostatnią podróż
zostawiam wszystko

zabiorę tylko jedną łzę
jak diament
błyszczącą
jedną łzę....

Majka

Nadmiar gorzkiego smaku
Niezapominajek dzieciństwa
Bez korzeni

Zaciskanie zębów sumienia
Zgrzytliwe uśmiechy
Krucha życzliwość
Łamana podmuchem
Wczorajszego łkania w poduszkę
Przewidywanie kocem zagłusza
Nienawiść oczekiwania
Staje się grymasem
Bezzębnej prawdy

Majka

Myśleć brzemieniem słów
Nie wypowiedzianych nigdy
Milczeć łzami na rzęs firance
Które nie lśnią wilgocią
Szeptać modlitwy martwymi wargami
Żyć pozornym szczęściem
Żałosnego skamlenia
Samotności
Widzicie mnie ?
Jestem tu
To ja Twoje
Nieistnienie

Żelawa

Nieistnienie...

Ustami ciebie szukam... daremnie
- serce mi bije i palą moje skronie;
Pieszczoty nęcą na twoim... łonie
- ty "nie istniejesz", wokoło ciemnie..!

Razz

Majka

Błaganiem czcionki
Wierzyłam
Pukałam kroplami słów
W szybę obojętności
Prosiłam
Daremnie
Wznosiłam cegły wyobraźni
W Twym słońcu
Stopniały
Nic nie zostało już we mnie
Wytartym błaganiem
Pozostawiłam tylko
Szkło zamazane łzami.
Niemożliwie żałosne
Odbicie – ja
Nienawidzić siebie
Zapomniałam na chwilę
minęła
Prościej znikaniem
Wytrę rzeczywistość
Z siebie
I tak niepotrzebnej
Wstydzę się istnieć
Nic też umie przepraszać
Wybacz