www.cegielnia.fora.pl

Morgan

[link widoczny dla zalogowanych]

figlarkaa

Ach!!!! Ależ wzruszajace!!!!! serce

Witaj, Morganie, Romantyku!
Zbiłeś dziś mnie z pantałyku.
Facet umie tak lirycznie?
Rzewnie? Czule? Nostalgicznie?

Gdy „Kroniki” Twe czytamy,
to o bis się upraszamy. Very Happy

Askja · Gość

WoW! Super

Morgan

Obrazy uciekają przez okno
Drzewa ludzie krajobrazy
Ludzie którzy w deszczu mokną
Senne zamazane obrazy
Okno sennego pociągu
Sunącego po sennym torze
Wszystko w sennym czasie ciągu
Płynie jak czas o późnej porze
Pociąg wolno sunie w czasie
Stacja zbliża sie powoli
Wszystko wolno poniewczasie
Z sennej tego świata woli
Stacja staje się otwiera
Ludzie wchodzą i wychodzą
Senna ludzka atmosfera
Na tej stacji się rozchodzą
Pociąg rusza w dalszą drogę
Od stacji do stacji w ciągłym ruchu
Ja przyśpieszyć go nie mogę
Nie w moim leży to duchu
Maszynista sennym ruchem
Trąbi na przejeździe
Dróżnik jego starym druhem
Witają się przy każdym odjeździe
Ludzie w wagonach są ospali
Ciągłość prostych ludzkich zdarzeń
Pasażer przy oknie fajkę pali
Poeta w przedziale własnych marzeń.

Oxana

I sunie powoli po szynach życia
a wiersz jego Oxanę zachwyca.

Smile

Gość

Z Morganem, który z nienacka:)
miła po poezji przechadzka.
Very Happy

zjawa

Morgan

Życie jest pasmem przypadku
Ciągłego brnięncia do przodu
Gdzie nie przewidzisz wypadku
I mimo rosnącego głodu
Dalej idziesz w życie
Nie patrząc za siebie
Zapisując myśli w zeszycie
Przed siebie ciągle przed siebie
Nie ważne z kim los cie łączy
Kogo spotykasz i miniesz
Co połączył rozłączy
Ty także kiedyś przeminiesz
Wiec po co idziesz do przodu
Ludzka mała laleczko ?
Czy warto jest zachodu ?
Pokorna mała owieczko
Po co iść ślepo naprzód
Stań rozejrzyj się chwilę
Doceń piękno świata
I wspominaj to mile
A we mnie znajdziesz brata

Morgan

Upadek mej romantycznej duszy
Jak wszystko inne przyszedł nagle
I na krzyki jesteśmy głusi
Albo zagłusza nas wiatr dmiący w żagle
Upadek jednego niezauważony
Chociaż on nie do końca zniszczony
Odrzucony przez miliony
Zdobył potencjał nieskończony
I wrócił odrodzony
Chociaż upadły w nim idee
I dusza romantyczna
On idzie i się śmieje
Taka piękność psychiczna

Podziękowanie

Dziękuję Wam Przyjaciele za piękne komentarze
Nie moja wina ze nie widzę
Bo ja po prostu marzę
Czasem marzeń się wstydzę
Choć jak piękne witraże
A ja ślepy ich nie widzę
Wiec dziękuję wam
I z całej pokory
Wiersz dla was mam
Bo do pisania jestem skory

cegla

Po omacku
Poruszasz się w marzeniach
Po omacku
Dotykasz spojrzenia
Po omacku
Czekasz na sens życia

Wyłaź z ukrycia!

Patrz na świetliste witraże
Kochaj poezji wojaże
Maluj słowem marzenia
Wstydź się tylko od niechcenia

I bądź !