www.cegielnia.fora.pl

Oxana · Wysłany: Śro 21:06, 17 Mar 2010 Temat postu:

Dziękuję, bardzo dziękuję, to miłe. Embarassed

***
A muzy są blisko
otwórz więc okienko
księżyc podpowiada
kochana Ineczko.
Przecież są łaskawe,
gdy w dowcipnych słowach
wiedziesz z figlareczką
zażarte dialogi. Smile

Julianna · Wysłany: Czw 14:58, 18 Mar 2010 Temat postu:

Wizerunek Wiosny
tej powabnej panny
w wersach zatrzymany
myślami fantazji

Oxana · Wysłany: Sob 18:36, 20 Mar 2010 Temat postu: Erotycznie

Gusła wiosenne

Przybądź,
poznasz szamankę,
co ma rozwiane włosy,
sieje w oczach fiołki.
We wspólnym cieniu
z podobną wibracją
lawitować będziemy
w miłosnej nieważkości.

Obiecuję urodzić szczęście,
więc dopóki pachnę
narwij mnie na bukiet,
barwami nawilżę oczy
przenosząc w niebo
fiołkowy błękit.

Do obłędu kusząc zapachem
zasłonię księżyc,
aby w ciemnościach
mamiąc dotykiem
spełniać.

Tam będę.

zdzisław · Wysłany: Pon 12:28, 22 Mar 2010 Temat postu:

[color=green Gusła wiosenne się wciąż zdarzają - niestety[/color]

Oxana · Wysłany: Pon 15:08, 22 Mar 2010 Temat postu:

Podpowiem na ucho. W wierszu Laughing

Oxana · Wysłany: Pon 15:08, 22 Mar 2010 Temat postu:

Podpowiem na ucho. W wierszu Laughing

Oxana · Wysłany: Śro 23:06, 24 Mar 2010 Temat postu:

Frustratka

Czy tworzę wiersze?
Nie, to one mnie rodzą.
Daleka od złudnych miraży
mizerną strofą się jawię,
w niej niezauważalna kończę.

Używam słów
wytartych jak szlifierski kamień
toczonych na kole z wybojami.
Jedynie marzenia pączkuję jak drożdże
w skrytych labiryntach
wypełnionych po brzegi
frustracją, rozczarowaniem.

Kiedy zamknę znużone powieki
bez sił, by dźwigać wodę dzbanem
ktoś inny podleje ulubione fiołki,
dokończy wiersz nie napisany.

2010.03.25

Oxana · Wysłany: Nie 21:38, 28 Mar 2010 Temat postu:

Jak jabłoń

Uginam gałęzie
pod własną dojrzałością
już ciężko,
choć jeszcze mocna
wyczuwam sęki,
liście szumią jak dawniej
nieprzyzwoicie wiosennie.

Przyznaję, kusiłam
biało-różowym obłokiem
kwitnąc od nowa
każdego roku.
Roztańczona z wiatrem
do śmiertelnej pory
będę się przyglądać
jak płatki ścielą drogę.

Kiedyś nią odejdę
w dzień ogromny, biały
nawet gdyby wiośnie
pląsać się zachciało.
Póki słońce nie myślę,
że życia tak mało,
kiedy pierwsze pąki
pękają bezgłośnie
wraz z zielenią krzyczę
jak jabłoń radością.

zdzisław · Wysłany: Pon 13:51, 29 Mar 2010 Temat postu:

Jabłoń jest symbolem życia Smile

in_coqnito · Wysłany: Pon 14:50, 29 Mar 2010 Temat postu:

Jak ja lubię te wiersze i te komentarze do nich Smile

I mnie samej jakoś lekko się na duszy zrobiło, kiedy wiersz Oxanki czytałam.
Samam też wiekowa, ale nigdy w ten sposób o odejściu bym nie napisała.
Proza we mnie, choć przecież zachwycam się kwieciem i wiosną i wszystkim, co dokoła, a jednak nie potrafię, nie umiem tak w słowa to ubrać.
Oxanko, naprawdę jesteś niezwykła!