www.cegielnia.fora.pl

zdzisław

Paulo Coelho — Demon i panna Prym
Ludzie tęsknią za całkowitą odmianą, a jednocześnie pragną,
by wszystko pozostało takie jak dawniej.

Oxana

fuga jesienna

jak wicher
palce przebiegły po klawiaturze
nad nią jesienny anioł
ledwie dotknął
odpłynął
w kroplach deszczu
zielony wiatr na nutach smugą

a ona gra
czekając na październik
liście liczy za oknem
burzą się fale klawiszy
gdy mocno uderza miłosną fugą
czy usłyszy
stojąc gdzieś samotnie

lampka oliwna oświeca drogę
może niedługo
ręce się jego we włosach zanurzą
po chwili
wilgotnymi wargami uśpi niepokój
prawdy szukając pocałunkami

muzyka jak ożywczy strumień
na wskroś falami
przeniknie
w szalonym forte
poza
fortepianem
zginie

Żelawa

Podmuch płomieni... u progu jesieni...

"Jak wicher palce przebiegły po klawiaturze"
- klawisze zmieniły się w iskry olśniewające;
Oxana... wilgotne wargi, oczy zachwycające
- "fuga miłości..." - czerwone róże na murze..!

Oxana

jeśli zechcesz...

nie zginę
(jeśli zechcesz)
wieczność wymodlę uczuciu
boję się tylko
że lichym wierszem
pieśń nad pieśniami zakłócę

otul swoją wiarą
kochaj
mój niedzisiejszy najlepszy
aż do zachodu życia
zawsze ogrzewaj serce

każdy ma skryte myśli
wymodlone nadaremne
i tajemny kolec
jak ja
niedoskonały
chociaż miłość we mnie

zdzisław

I jak tu nie ulec takiej........ modlitwie.
A kolec no cóż - to swoisty sprawdzian.

Oxana

winność

zaszumiałeś w głowie
jak dobry rocznik
półsłodkie fluidy
łapczywie łowione wargami
ciemniał pokój
słowa winogronami pachniały
w ciepłych światłach
czerwienią tańczyła winność
miękły głosy
perfumy i wino
zmieszane z feromonami
kielich spełniony
do dna

zdzisław

Ciepły toastowo-miłosny wiersz uderzający jak "dobry rocznik"do głowy a w tym przypadku pobudzający wyobrażnię.

cogito13 · Gość

w dzikie wino zaplatana
opleciona słowami miłości...
rokosz która kropla spłynie..
oczu blask...upojona dzikim winem...
noc.....noc zasypia już...
ona podnieceniem drży...
fluidami..kreśli tęcze.....
feromony są zmieszane już z powietrzem..
tyle slow....
tyle westchnień....
ona tęskni...
kocha mocniej...
więcej....
zaplatana w dzikie wino....
zmięta pościel...
czas..
czas odpłynął...
zakochana...
wciąż chce wina więcej....

racjonalistka · Gość

wciąż miłości spragnieni
poszukiwacze ułudy szaleni
czekają na łyk, choćby kropelkę
tego, co przyjść już się boi,
tego, co zmysły rozpala
a rozum już nie pozwala

i marzą, że może się zdarzy
bo oni przecież nie starzy,
choć skronie srebrzyście się skrzą

i ona marzy i on,
bo marzyć im wolno w ukryciu
o tym, co może odeszło
lub nie zdarzyło się w życiu

niech z marzeń nie wyrastają,
bez względu na daty w metryce
i niech czekają spełnienia
choćby i całe życie

Marzycielka O. · Gość

Święta rzecz

Marzenia zawsze się roją
póki trwa życie, krąży krew,
która czerwoną jest nadzieją,
na odwieczny miłości zew.

Warto bliskość poczuć z boku
nawet gdy srebrem błyszczy skroń,
kto mówi, z uczuć rezygnuję
straci sens, do życia pociąg.

Jak ezystować w zimnym świecie,
co wegetacją tylko jest
i duszy nie rogrzewa płomień,
nie przytula ciepłem gest.

Im bardziej w lata, coraz większa
potrzeba serca, ludzka więź
życiowa mądrość najważniejsza
jednak miłość święta rzecz.