www.cegielnia.fora.pl

faxes

ŁUT NADZIEI

pośród trudnych spraw
czas na uśmiech
czas na wolność

pora radości

szukanie sensu
tego co tak ludzkie

i piękne
bo nasze

i wiara w ten sens

przemyślenia

i w środku nadzieja
że już nigdy
nie zniknie nam

i to słowo
drugiego ja

ważne bo miłe
bo rozsądne
i ciepłe

pełne blasku

ten optymizm
który dotąd
odpływał w snach

teraz jest tu
choć jeszcze

niemrawy
niespokojny

wrażliwy
na krzywdę
od drugiego ja

sam w sobie
jedyny
radosny

bo mój

nie taki jak kiedyś
ale jawi się tu
barwami nadziei

mój ważny

tak było go brak

Rabka, dn. 24.02.2012 r.

Wiersz dedykuję Tym, Którzy nauczyli mnie radości bo przez lata było mi jej brak. Szczególnie Tessie, Perełce, Stachowi i Zjawie! Wink

Dzięki że pomagacie mi i przypominacie o tym że istnieje ten lepszy świat.

zjawa · Wysłany: Sob 13:59, 10 Mar 2012 Temat postu:

Ciepły promyk
usadowił się
na mojej twarzy

delikatnym
strumieniem
gładził moje policzki

Ja
w stanie
całkowitej błogości.
wystawiałam
twarz
ku następnej porcji
promieni.
czułam
jak spływają na mnie.
ciepłe
dające rozkosz
i radość w duszy.

tak było mi trzeba
tej ciepłej
kąpieli
w promykach złocistych.

teraz mogę
znów w życia wir
uciekać
mogę walczyć dalej
o byt

Mam
ciepło promieni
i siłę w sobie
nie cofnę się
pójdę
przed
siebie …………………..

/ z sieci /

faxes dziekuje ........... Smile

faxes · Wysłany: Nie 23:56, 18 Mar 2012 Temat postu:

WAŻNY CEL

kiedy w nas
płonie nadzieja

widzimy lepsze

zataczamy koło
nad ważniejszym

i pikujemy by
zdobyć w swe szpony

choć jej łut
ten sens
to co silne

ten motyw

i kiedy upadek
rzuca nas na plecy

wstajemy znów
i brniemy dalej

ku radości

bo wiemy że
nie zostaniemy już

w tyle za

i choć trwa to
nie polegniemy tu

w malignie
samotności

bo jest ktoś
tak znajomy
taki sam

jak nasze ja
jak sens tego
co nam bliskie

bo powoli
zbliżamy się ku

celowi

ku wierze w coś
ku walce o byt
ku temu co
jest potrzebne

toczymy bój
o logiczność

bycia sobą

to jest to!

Rabka, 18.03.2012 r.

faxes

DLA MNIE I WE MNIE

Zmartwychwstałeś dla mnie
czy widzi to mój wzrok?

Zmartwychwstałeś we mnie
czy serce mam otwarte?

Przyszedłeś na nowo
by spojrzeć głęboko
i pomyśleć o tym
czy zamieszkać warto?

by spojrzeć mi w oczy
spuszczone niepewne
i zapytać: Przyjmiesz?

Miłosierdzia Pełen
i otwartych Ramion
Pytasz czy znów warto?

mnie pełnego grzechu
pysznego twardego
w moim odrzucaniu

Twojego Czy mogę?

i Czekasz cierpliwie
na moją odpowiedź

tylko czy ja grzeszny
ciągle pożądliwy
pełen egoizmu

i ciągłego ja

czy pozwolę Tobie
poczuć wreszcie we mnie

spokój ciepłe miejsce
sens bycia w mym wnętrzu

byś Był pewien tego

żeś Zmartwychwstał dla mnie
żeś Zmartwychwstał we mnie

na wieki mój Panie

i chwała Ci za to

Rabka, dn. 8.04.2012 r., Wielkanoc

faxes

GDY ODCHODZISZ...

Kiedy odchodzisz ode mnie
nie zapomnij o mnie
nie bądź daleko

zawsze kiedy z sobą
zabierasz nasze razem
zabierasz to co w nas

i brak twego głosu
twojego uśmiechu
dotyku i słów

i tylko wspomnienie
o spędzonych latach
o pełni radości
tak często ulotnej

ale przecież naszej

no a teraz pustka
i myśli samotne
ulotne jak wiatr
taki porywisty

i pytanie: Czemu?
takie niepoznane
i otwarte ciągle
na czyjąś odpowiedź

ale wciąż milczenie
daje znać o sobie
i kłębi wciąż w głowie
to co nieznajome

a ty tam szczęśliwy
poza problemami
toczysz nowe życie

niebiańsko radosne

pozostaniesz zawsze
w moich rozmyślaniach
i w mojej miłości

po kres mego ja

Rabka, dn. 4.05.2012 r.

faxes

***

pisałaś o aniołach
słowa poskładane
i miałaś nadzieję
że jesteśmy nimi

dawałaś tym słowom
wymiar osobliwy
nie będąc w tym inna

i mimo cierpienia
byłaś uśmiechnięta
wierząc że sens tego
odnajdziemy sami

i wciąż taka sama
choć inna w chorobie
łączyłaś się z nami

i odeszłaś nagle
zostawiając wszystko
a te słowa Twoje
pozostały tutaj

teraz z aniołami
fruwasz w tej nadziei
że my w swej pamięci
zostaniemy z Tobą

i choć odfrunęłaś
już stąd ku niebiosom
wierzymy że kiedyś
spotkamy się znowu

i wtedy opowiesz
o anielskim życiu
tak jak tu na ziemi

spoczywaj w pokoju
i bądź nam natchnieniem
i nie karz nas za błędy
w tym naszym tworzeniu

a my skromni cisi
zaplątani w życie
dajemy Ci pamięć

i naszą poezję

i nie zapomnimy
że byłaś tu z nami
Aniele poezji

spoczywaj w pokoju

Rabka, dn. 30.05.2012 r.

Pamięci Arkadii... Zawsze będziemy z Tobą

faxes

NIEBO

kiedy patrzę w niebo
widzę Ciebie

w słowie tego
który o Tobie
tworzy myśli
przy Stole Twoim

to niebo
ten powiew
i wśród tego Ty

czuję Cię
i widzę sens
bycia z Tobą

choć ciężko
mi na sercu
choć mój trud
przygniata życie

widzę to niebo
usłane Tobą
ten puch chmur

i jasne słońce
podczas Twoich słów

i choć zwątpienie
targa moją duszę
choć brak mi wiary

to niebo będzie we mnie

nie straszne są burze
kiedy mówisz Ty

a wtedy brak ich
i ranek w deszczu
a dzień piękny

bo Jesteś Ty
Słońce pośród chmur

jak zawsze kiedy
trzeba żebyś był

dzięki za ten dar

i choć słyszałem głos
widziałem niebo

Twój dom

poczułem to

dzięki Ci Panie

Rabka, dn. 18.07.2012 r.

Wiersz powstał po pobycie w Czernej na odpuście a szczególnie na mszy - sumie

faxes

I ODSZEDŁ

gdy dopada cię strach
wiesz kiedy jesteś sam

gdy nie ma z tobą kogoś
by móc mu rzec o tym

jest czas na myślenie
na wewnętrzne ja
mówiące że jest wciąż

i nie wiesz czy
odejdzie to gdzieś

i da ci spokój

lecz gdy jesteś z kimś
i czujesz go blisko
wiesz że obawy
prysną jak czar

i będziesz wolny
weselszy w twym ja

i gdy poznasz ten
smak bycia razem

pojmiesz że dwoje
to już coś

i powiesz odszedł strach
bo ty jesteś ze mną

bo dajesz mi siebie

i wtedy już nic
nie będzie wam
psuć wspólnych chwil

strach odszedł kochanie

Rabka, dn. 11.08.2012 r.

Poswięcam B. B. Kingowi
Wiersz napisałem po wysłuchaniu piosenki B.B. Kinga - Thrill Is Gone. Dzięki Mistrzu za ten utwór

faxes

SŁOWA TWE PANIE

Słowa Twe Panie
Są jak powiew życia
I wpadają w środek
Największego ja

I tworzą z tej strony
najmniejsze radości
którym warto oddać
tego życia sens

I pośród nadziei
na lepsze istnienie
Ty Panie dajesz nam
sens tego jestestwa

To co mówisz do nas
jest zwierciadłem Ciebie
I powraca zawsze
kiedy widać sedno

Wadowice, 31.08.2012 r., Rekolekcje Karmelitańskie

faxes

CIĘŻAR

niosę ten krzyż Panie
jak ciężar swój
jak wielką kłodę
zarzucony pień

i idę naprzód
strudzony okrutnie
lecz pełen wiary

taki już mój los

nie mogę dać rady
ale jakoś tak
ciągnę z sobą to
co we mnie jest złe

i wisi to na mnie
nie chce odejść precz
bo mimo że pragnę
jest to ze mną wciąż

boję się jednego
że gdy zgubię sens
nie znajdę powrotu
do wolności mej

i upadnę cały
nie widząc że Ty
jesteś obok Panie

bo przygniata mnie
koszmar moich dni
spędzonych bez Ciebie

i gdy pójdę dalej
Ty bądź przy mnie znów
mimo że odpycham
że nie chcę ot tak

bo wiem że ten ciężar
to mego życia cel

Wadowice, 31.08.2012 r., Rekolekcje Karmelitańskie