www.cegielnia.fora.pl

marco

Na bezdechu

Jednej milości dla dwojga nie starczy,
choćby nie wiem jak silną była.
Wiesz o tym przecież.
Często nie wystarczy tylko kochać
( monotonia uczuć więźi zrywa )
National Geographic
- może to jedna z pierwszych oznak,
że gdzieś sie wkradła nuda.
Więc nie dziw się moja droga
- cygaro przeto jak drogowskaz.
Tak dalej być nie może !
Świat innym bywa przecież.
A ty wciąż w tym świecie,
gorączkowo iluzję ścigasz.
Przestań kartki zlizywać !
( z romansów stronic )
Może to jedna z twoich przywar ?
-całować chcę kobietę,
nie celulozowy wywar.

cogito13 17.02.2011

marco

Metamorfoza

Poeci umierają
- niestety.
Lecz dusze ich błądzą po świecie
- szukają.
Gdy znajdą juz ciało zastępcze
- w nim osiadają.
Wrażliwością je znacząc.

Więc słowa Wielkiego Poety
- "non omnis..."
Niosą nadzieję dla świata,
że obok dzieł Jego
- pięknych.
Jest też gdzieś dusza skrzydlata.

cogito13 18.02.2011

figlarkaa

Marco, po przeczytaniu Twojej "Metamorfozy",
pozwól mi zaśpiewać altem koloraturowym,
/ cokolwiek to znaczy/. Wink

"Poeci nie zjawiają się przypadkiem,
z niebieskich do nas przybywają stron,
na zawsze niezgłębioną jest zagadką,
dlaczego z nami los swój dzielić chcą.

W źrenicach tych posłańców prosto z nieba,
istnienia smutek i marzenia blask ,
w chaosie ziemskich spraw
ich serca wiecznie płoną dając znak,
tym, którzy zabłądzili w mgle.

Odchodzą tak jak przyszli niespodzianie,
zbyt prędko wypełniają się ich dni
i znów na długo zostajemy sami,
być może trochę lepsi dzięki nim.

Bezbronni, samotni w naszym świecie,
tak, jakby niepotrzebni byli już,
odchodzą komedianci, muzykanci i poeci,
sternicy zagubionych naszych dusz .

Ich pieśni ptaki w lasach wciąż śpiewają
i wieniec ziół rozsiewa po nich wiatr,
odchodzą stąd, lecz nie, nie umierają,
sumieniem naszym niespokojnym są /..../ "

/kiedyś uzupełnię o Autora tych słów/ Very Happy

http://www.youtube.com/watch?v=-I5-CyHduzU&feature=related

marco

Czarno - białe

Dante
- " Wielki płomień rodzi się z małej iskry. "

Człowiek złożoną naturę ma:
miłość,nienawiść drzemią w nim.
Łatwo rozniecić jest ten żar
- jeśli tylko iskra w sercu tli.

marco

Wczoraj

Jeszcze wczoraj
przemykaliśmy chyłkiem
pośród ścian
- ze śmiechem,który echem się niósł.
Dzisiaj...w milczeniu jemy śniadanie,
wzrok pusty w ścianę wbijamy,
chłód wokół czuć.
Jeszcze wczoraj szczęściem pijani
- braliśmy powietrze wprost z ust.
Dzisiaj słów brak
- zwyczajne nie czekaj.
Ja muszę z kumplami na miasto pójść.
Nic już nie łączy nas
- no może jednak coś.
Wspólny rachunek, wspólny bank
- i wspólna złość.
Teraz już chyłkiem,
pośród ścian się mijamy.
Każde patrzy gdzieś wzrokiem w bok.

cogito13 19.02.2011

figlarkaa

...hmmm, bolesne, ale jakże prawdziwe...

i skojarzenie z wierszami, którymi zachłysnęłam się niedawno,
chyba z trzy lata temu:

***
"Twoje dłonie -
woda dla mego ciała
Trzymana z daleka
każdego wieczoru
kruszę się
schnę"

***
"Coraz większym chłodem wieje
od Twoich odwróconych pleców
Marznę każdej nocy
mam przecież taką cienką skórę
Pewnego dnia obudzisz się samotny
przy Królowej Śniegu "

***
"Gdybym umiała
rozciągnąć się
jakbym była z gumy
wyciągnęłabym do ciebie
wydłużone ręce
pokonując dzielącą nas
coraz większą przestrzeń"

***
"Tam gdzie mnie dotknąłeś
Nadal czuję chłód
Twoje ręce od dawna już
zimne są jak lód"

***
"Odeszły już dni
kiedy w Twoich oczach
najpełniej widziałam siebie

Ostatnio wspólne zdjęcia
spadają ze ścian
pęka kruchy stół

Jeszcze widać nasze odbicia
zbliżone w zaśniedziałym lustrze

Mówiłeś że zawsze za mną będziesz stać
tylko czemu teraz stoisz tak daleko"

***
"Wkładam dłonie między włosy
Tam, gdzie wczoraj mieszkały Twoje palce
Powoli rozchylam uda
Drżące z onieśmielenia
Ucho nadstawiam bo
Może szepniesz do niego dwa słowa

Tonąc w pościeli bezmiarze
W dal wysyłam krzyk
Syreni śpiew"

Autorka: Agnieszka Piertyja

marco

Niedokończona rozmowa

Niedokończona rozmowa.
Ze świecy został ogarek.
Meble pokryte kurzem wspomnień.
Zastygłe słowa w powietrzu długo drżą jeszcze.
Gdy niechcący zrywam pajęczyny nić
- tyle slów.
A już niewypowie ich nikt.

cogito13 20.02.2011

marco

Motyl

o świcie ze snu zbudził się motyl.
Skrzydłami nieśmiało zatrzepotał,
miał na nich tęczę.
Skąpany w kropli rosy,
bezładnie zawirował.
Koło zatoczył
- opadł w dól,
przysiadł na trawy źdźble.
Niecierpliwie czeka.
Na słońca jasny promień,
który skrzydła osuszy.
Wie,że łąka jego domem jest,
lecz on inne łąki poznać chce.
Ma tylko tą jedna porę roku.
Nie modli się o deszcz,
nie modli o wiatr.
On już jest gotów do lotu
- jest gotów na świat.

cogito13 20.02.2011

marco

Czasoprzestrzeń

Czasoprzestrzeń,
świat w którym przyszło nam żyć.
Zabójcze tu bywa nawet powietrze.
Człowiek naznaczony fałszem,
rozpychający się łokciami.
Każdy chce brać wszystko to co najlepsze.
Nikt już nie szanuje norm etycznych
- bo i po co ?
Boga nie ma przecież.
Katechizm - on dawno kurzem pokryty.
Jest nowy,pachnący świeżą farbą jeszcze.
Przykazania
- jedno jest najważniejsze.
Nie dać się! Być niczym zwierzę drapieżne.
Czasoprzestrzeń,
świat zjednoczonej europy.
Choć myśli są bardziej rozbieżne.
Dobrobyt - pojecie względne.
Miłość - tak,tylko ona się czasem liczy jeszcze.

cogito13 20.02.2011

Aśka

Ładne wiersze cogito.