www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Dziękuję, tessa za przemiły wiersz. calus

To tylko przerwa wakacyjna. Już jestem i znowu piszę.

Morze i kobieta

Gdzieś
między obłocznym błękitem, piaskiem,
a zalanym bezkresem
ona,
w stanie letniego zawieszenia.

Dzikość plaży,
beztroska skacze po falach.
Woda szepcze brzegowi
odwieczne morały
przymilnie liżąc kobiece stopy.
Morze przesyła gryps,
on jest blisko...

Myśli w letargu,
radość i lekkość
zamknięta w wyzłoconym ciele
jak bańka powietrzna,
dusza mewą
w nieważkości.

Oxana

Przyjdziesz burzą

"Uczucie, to jak kwiat powoju,
w ciszy i w ciemni otwiera swój kielich,
pijąc nocną rosę..."
J. Wieniawski

Wiem, czuję,
nocą przyjdziesz burzą.
Zielonymi zygzakami
źrenice zapłoną,
gromem ust zapalisz serce.
Opadną na mnie ramiona,
jak ciężkie krople deszczu.
Dłonie niosące pieszczoty
rozbiegną się
po rozpalony horyzont.
Dam pocałunki nie dane nikomu,
głowę twoją przytulę,
Rozkołysane myśli zaklnę w ciszę
zamykając przestrzeń
snem tylko o Tobie.

zjawa

Oxana

Zamiast

Płyniesz do mnie rzeką,
gdzie kąpią się marzenia,
głosem nieśpiesznym,
tętnem najczulszym.

Księżycową nocą
w bladych odblaskach
twoja twarz
widoczna jak w lustrze.

Nie przytulasz miły
piersi wezbranych,
tylko ukradkiem szepczesz
moje imię.

Słowa czerwienią nabrzmiałe
zamiast pocałunku
pieczęcią
na ustach.

Oxana

Wyśnienie

Jesteś sekretem
zamkniętym pomiędzy snami
w inkrustowanej szkatułce.
Słyszę twój głos jak w dawnej pozytywce,
wtedy cichnę
i jak leśne źródło między kamieniami
rozlewam się
wyznaniem niedopowiedzianym.

Zagubiona w pragnieniach
otwieram nocą
srebrzącą się tajemnicę.
Kwitnąc jesienią,
myślę o konwaliowym bukieciku,
a pozytywka odtwarza
najszczęśliwsze chwile.

I nakręcam ją wciąż od nowa.

Oxana

Dotknij serca

Pytasz, czy jestem z tobą?
Tak, jeszcze…
W spopielanych oczach
wciąż czai się niebieskość.

Skłębione myśli
rzucone w ciemnych jarach,
szukają jasnośći
dla dwojga naraz.

Pytasz, dlaczego łkałam?
Ot tak, ze szczęścia…
kiedy twój dotyk wypalał
pulsujące znamię.

Pytasz, co budzi lęk?
Wiele, choćby bezduszność
i kiedy jak na dłoni widać
wiarołomność, oszustwo.

Pytasz, czy w coś wierzę?
Tak, w drugiego człowieka.
Miłość można jak krew przetoczyć
tuląc bijące serce.

Oxana

Zjesienniałam

Nagle jestem prozaiczna,
czy przekwitły metafory?
W płaszczu szarych epitetów
myśli ciężkie i nieskore.

Obcy wiatr przegania chmury,
wrzesień snuje siwe włosy,
a rok temu był złocony
słońcem dwojga bliskich osób.

Jak w przezroczach czyjeś oczy,
w nich iskierki takie młode,
smutną zieleń teraz noszę
nad lustrzaną czasu wodą.

Okiennica w wietrznym szale
trzęsie szklanym sercem szyby,
w osmolonych szczapach stęka
żywy ogień pod kominkiem.

Dziś na mrocznej stronie światła
trzymam kubek, moc teiny,
w kącie głogu kiść przyblakła,
czy na jesień się zgodziłam?

cegla

Mimo mocnych twych protestów
Jesień przyjdzie, rzuci czarem
Pomaluje świat……. najbarwniej
Jesień jest miłości darem

W siwych włosach liść zaplącze
Niby list ukochanego
Ciepłe słowa w nim odczytasz
Czując drżenie serca swego

zdzisław

Mam nadzieję, że Autorka wiersza głównego wybaczy mi,
a Cegła przyjmnie życzliwie to, że ośmieliłem się
do dwu jej zwrotek dopisać dwie kolejne.

A na spacer pójdź z myślami
Nie ma we mnie zjesiennienia
I mężczyźnie swemu powiedz
Pora roku mnie nie zmienia

Niech cię widzi uśmiechniętą
Daj zaprosić się na wino
Weź za rękę popatrz w oczy
Wciąż jesteś jego dziewczyną

Oxana

Spacer

Słońce spadało za horyzontem,
w strużkach krwiście czerwonego światła
tonęła perspektywa.
Powolny spacer pustą ulicą
o wieczornej porze.

Pejzaż w malejącym porządku,
w środku jezdnia,
dzieląca domy na dwie szpalery
zbiegała się przy mostku na czarnej rzece
w jeden punkt ze wspomnieniami.

Teraz nikt tam nie czeka,
martwe liście pędzą z wiatrem.