www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Nie chcę burzy

Wymyśl wieczór ze światełkiem
coś ciepłego, by się wzruszyć,
popatrz jaka noc dziś piękna,
dopasujmy do niej dusze.

Wokół światło ażurowe,
cicha rąk subtelność biała,
widzę jak się modlisz do mnie
przecież jestem twoja cała.

Wybierz ze mnie co najlepsze
tkliwość, która głaz poruszy,
nie chcę środkiem burzy iść,
źle się czuję w tej podróży.

Wiesz, że we mnie drga iskierka,
co nierówno liczy życie,
w taką nagą noc miłości,
ciało ciału jest najbliższe.

Oxana

Poprzez śniegi

Sad zimowy cały w szronie
i wciąż sypie śnieg włochaty,
nie da się tych chwil zatrzymać,
białe pszczoły, białe kwiaty.

Puch się mieni w srebrnych płachtach,
w nich strącone z nieba gwiazdy,
mróz - lodowy akrobata,
figurową zaczął jazdę.

Zima pieści śnieżne skrzaty,
ich niewinną biel nad biele,
zimno czyste ma kolory,
dzisiaj w jasnej śpi pościeli.

A ja wzrokiem błądzę w dali,
gdzie pochyły most nad rzeką,
oświetlony cud gwiazdkami
lodowatym blaskiem świeci.

Ciepłe myśli chcę odnaleźć,
drogę ośnieżonym wierszom,
czekam wschodu ust gorących,
które schłodził zachód wczesny.

Czy ja ciebie wymyśliłam
tamtej zimy z płatków śniegu?
Zamieć ściera już horyzont,
drzewa białe po korzenie.

Widzę jednak poprzez śniegi
szczerą twarz, ze szronem brwi,
czemu dręczy mnie niepokój,
powiedz tylko, czy ty – to ty?

Oxana

Do kobiety

Mówił - jesteś mgłą zaklętą,
którą próbuję przeniknąć,
tajemnicą zbiegłą magowi.
Odradzasz wiarę
temu, co pragnie żyć pełnią.

Jesteś jak kojący kompres
na pobielone życiem skronie
i kroplą wody ratującą
spierzchnięte usta.

Jesteś kim sama zechcesz,
i kocham to w tobie,
choć nigdy nie zrozumiem.

Aśka

Oxana

Zaufa(nie)

Jesteś mi bliski, rzec można drogi,
trochę już znasz mnie, sporo domyślasz.
Czy rozszyfrować duszę możesz, jak
boski wybraniec, co umie wszystko?

Nie jest to łatwe, zatem ostrzegam
przed niebezpieczną, zawiłą drogą,
gdzie żal zapiekły, dawne porażki,
choć niewidoczne zaskoczyć mogą.

A teraz ciepło jak strumyk płynie
lęki są cichsze i szczęście puka,
dzisiaj chcę z tobą się nim podzielić,
czemu to robię? Zaczynam ufać?

Pozwalam wniknąć w serdeczne wnętrze,
gdzie się na pozór dzieje niewiele,
wtedy się przyjrzyj, może zobaczysz
tę wielką...

Stop.
Nie.

Jeszcze niepełne.

zdzisław

Kobieta wciąż zagadką jest - bo niby już ... a zaraz potem:

"Stop.
Nie.
Jeszcze niepełne. "
On gubi się w domysłach
Euforia zmysłów prysła.

Oxana

Nocne kwiaty

Zamrocz się mną,
niech upije się ogień
niepotrzebne wino,
stanę się, odpowiem.

Ramiona w ciemności
wypełnione światłem,
rozniecają czułość
jak iskra latarnię.

Zachwycone usta
wędrują w zaświaty,
gdy kobieta szczęśliwa,
zakwitają kwiaty.

Pozwól się ponieść
rozkochanym chwilom,
chociaż tak ulotne,
one w nas przeżyją.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxana

Przemijanie

Jestem kobietą w gładkiej skórzanej sukni,
lecz moja cielesność nieodnawialna.
Każdy dzień zmywa ją po kawałku,
choć ciało nadal wrażliwe,
w nim upór, pragnienia, czułości.

Kobiecość jak woda w rzece...

A życie rozmnaża się, kłębi,
kocha się z drugim życiem i znów powstaje żywe
i już z pierwszym krzykiem zmierza ku śmierci.
Wiersze porywa ten sam rwący nurt,
bardziej bystry niż wszystkie moje słowa
aż zginą bezpowrotnie z ostatnią miłością
gdzieś ww nieodgadnionym.

[link widoczny dla zalogowanych]

figlarkaa

Ech, Oxanko - Romantyczko,
"zamroczyłam się", "niepotrzebne wino".

Dziękuję!

zdzisław

OXANIE.

[link widoczny dla zalogowanych]