www.cegielnia.fora.pl

cegla

Cóż ważne linie
Gdy dotyk dłoń chłodny
Orzeźwia płonące uczucie
Nie ważne linie
Gdy w sercu swoim
Czujesz miłości kłucie
Lecz kiedy linia z linią
Się zwiąże
To nada sens twemu życiu
Dłonie z tą linią
Będą gorące
I, żadnych cierpień w ukryciu

in_coqnito

"Wiersze oczyszczają duszę"
- tak Oxana tutaj napisała
i nie wiedzieć czemu
pisać je przestała.

Brakuje tych strof lirycznych,
co dusze karmiły,
co każdego, kto je czytał
lekko unosiły
nad ziemię
by z wysokości chmur
spoglądać na to, co codzienne
a jednak niezwykłe.

Nie umiem pisać wierszy
i nigdy ich pisać nie będę,
ale chętnie tutaj siędę
i poczytam Cię, Oxano miła,
bylebyś tylko znowu się zjawiła

Oxana

Jestem, jestem... jak to miło, że pomyślałaś o mnie In-co. Dziękuję . Ma być liryka ? - proszę bardzo

W sercu inny

Moje wiersze milcząc płaczą
tajemnicę chcą wykrzyczeć
filtrować gorycze życia
zmory rozterek przechytrzyć.

Noc cichym wierszem się żali
kocham nie tego co trzeba
w sennych marzeniach się jawią
jego ramiona jak niebo.

Rozdarta pomiędzy wiernością
a bielą innej miłości
zwalczam węża słabości
własną odpowiedzialnością.

Zakazany owoc opiewam
wierszem w nim kocham do woli
hymny o miłości śpiewam
życie mdłe bez jego soli.

Uczuciami piszę wiosną
latem skwarem miłosnym
łzą melancholii jesienią
zimą chłodem realności.

Marzenia nadal przejrzyste
nieskalane dotąd zdradą
domem ich wersy ogniste
studzone rozsądku wodą.

Wystarczy wiedzieć, że żyjesz,
daleko brzmię uczuć dzwony
tobie poświęcam wciąż strofy

w życiu realnym
bez zmiany...

waldus49

Zakazany owoc zawsze lepiej smakuje.

in_coqnito

Walduś, a Ty skąd to wiesz, co? Wink

waldus49

Tak moja babcia zawsze mówiła.

Oxana

gdzieś na dnie

ubierając się
dotykała kolorów
cała w pastelach marzeń
we włosy
paciorki miłości
wplatała
usta satyną
roznamiętniając
o zbliżającym się
zamyślona
z ptakami radości
w duszy czekała

nie przyszedł...

zszarzały kwiaty
na zwiewnej sukni
w dłoni zaciśnięta
nadzieja zielona
gdzieś na dnie
lodowe skrzypeczki
łkają cichutko

dla porzuconej

Oxana

A miłość ucieka...

" Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą... " ks. J.Twardowski

Pustynią miłości będziesz świecie,
wszak ona najlepszym co dał nam Bóg,
wiatr znieczulicy, przemocy ją zmiecie
piękne z nas manekiny, a w sercach lód.

Niepotrzebne uczucie bezdrożem gna,
wielu nie chce, nie umie miłości dać.
Popadła w niełaskę wrażliwość ludzka
wyścigiem szczurów tratując wszystko.

Już teraz pomyśl czy kochać potrafisz
zadowalając się często kiepskim erzacem.
Mów, że miłujesz, wyjawiaj pragnienia,
radość ożyje jeśli zechcemy.

Miłość cudownym diamentem bytu
życie bez niej wybrakowanym niczym.
Z hibernacji przebudzi ją wola serc
śpiesz się kochać,

nie czekaj,
śpiesz...

Oxana

pianisto graj

muzyko
z koncertu na cztery ręce
na skrzydlatym fortepianie ramion
wnosisz się w kobiecie
akordami pożądania

chłonąc nabrzmiałe dźwięki
z oddaniem spadasz do stóp
na szczycie jak królowa
święcę z tobą triumf

życie kołacze się w piersi
jak zwariowany dzwon
jestem roziskrzoną materią
zagubioną w tonach

pianisto
o włosach w srebrne nuty
miłości panie mój
smukłymi palcami pianissimo graj
na pulsie mego snu

figlarkaa

"Życie trwa tak długo, jak długo trwają nasze wzruszenia. Bez nich staje się tylko kurzem". /Emil Cioran/

Oxanko, dziękuję za tyle wzruszeń!!!