www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Ten wiersz nie o nas,
światy mamy inne,
w moim serce płomień.
nie brak ciepła, muzyki
wszystko we mnie
i przy mnie.
Kąpię się co dnia
w zielonych oczach,
mgły
nad kwitnącą doliną
rozpościeram nocą
i śmiały zawsze mój wzrok
nie dając powodu
by uciekał w bok.

Oxana

(Nie)kołysz

Jeszcze nie śpijmy
dłonie usta zbierają plony,
bez przyśpieszonych ddechów
trudno wierzyć w sny.
Spójrz,
wróciły anioły
silnym wzruszeniem.
Niezwykła wyprawa
na inną planetę
gdzie my w koronie
dalekim rozbłyskiem
nieboskłonu.

zdzisław

czekam żeby anioły wróciły ...

Oxana

Fantazje jesienne

Anioły wracają nad ranem
do ludzi dobrych, wyspanych
pośród myśli siadają
głaszcząc pióra nawzajem.
A w mieście już jesień
wszystko wyglada inaczej
wiatr tańczy beztrosko
deszcz za oknem kapie.
W dłonich trzymasz kubek
z parujacą kawą
w oczy patrzysz wiosenie
marzysz czy śnisz na jawie?

jesienny pan · Gość

anioły jesienne teraz odpoczywają
po wiosenno letnich grzeszkach podopiecznych
od których ich odwieść się starały
aby zapewnić im raj w niebie wieczny Twisted Evil

jesienny pan · Gość

Bo ja jestem bez pamięci zakochany
Tak od wiosny może nawet trochę wcześniej
Jesień także mnie w tym względzie nie odmieni
Nawet zima moich uczuć nie wypleni

Jednak Pani mając styczność z aniołami
Mogła by mi pomóc o co proszę
Spowodować by jej anioł choć na chwilę
Przymknął oko gdy ją do siebie przytulę

Ten jej anioł to ją bardzo pilnie strzeże
Zawsze szepnie jej coś chyba przeciw mnie
Stąd do Pani Pani Ox... jest moja prośba
Pani przecież dobrze o tym wie...

Oxana

Pozłacana cisza

Jesienne smutki spadają jak liście,
lecz gdy ostatni szybując pofrunie
czy pełnią szczęścia będziemy,
i coś się zmieni,
gdy wiatr w przestrzeń uniesie
zmartwienia, okowy, straszydła?
Wątpliwości w plecak, w drogę
dłużej nie wytrzymam, nie mogę
czerwony liść w kieszeni
jak miniaturka serca jesieni.
Patrzę na żurawie, co kluczem
zawisły między chmurami,
w mgielnej kurtce przy ognisku
i ziemniakach pieczonych,
płomień hipnotyzer iskrę za iskrą
ciska w niebo i w dym spopiela
ścielący się nisko.
Welony mgielne zasnuły rzeczkę
w zaroślach jakieś ptaszysko.
Chłodniej, smętniej
niebawem nadejdą słoty,
a potem
drzewa posiwieją
igiełkowatym szronem.

Tajemniczy pejzaż,
jesienna, pozłacana cisza
czas wracać
za domem tęskno.

Oxana

Co w nas?

Świat kręci się coraz prędzej,
a w nas wciąż czegoś za mało,
gorzki smak herbaty
i wiatr,
co skrzydłem okiennice trąca.
Blade słońce przez firanki
oświeca wazon
z zasuszonym głogiem.

A może mógłbyś
jego czerwienią
na nowo
rozpalić serce?

zamyślona figlarkaa · Gość

Oxaaaaaanko....

Sad

"/.../ a w nas ciągle czegoś za mało..."

Ależ to wzruszające i prawdziwe!!! serce

roztargniona figlarkaa · Gość

"a w nas wciąż czegoś za mało"

PRZEPRASZAM!!!!

PS Pod wpływem wzruszenia. Embarassed