www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Złudzenia

Na wszystko jest stosowna pora,
nie sądź, że na dudka wystrychniesz czas
dbając tylko o powierzchowność
łatwo w krainę ułudy wpaść.
Nic już nie będzie tak jak było
młoda dusza, reszta mniej
rojąc utopijne marzenia
szanse nikną z każdym dniem.
A kiedy jednak pofruniesz w świat
za kimś niezwykłym nowym szlakiem
nie wierz, że z ciebie rajski ptak
skazany jesteś na zatratę.
Marzenia to tylko ciała lotne,
mamią tysiącem fałszywych barw
bacz, zazwyczaj czar błyskotek
ginie, gdy perspektyw brak.

Czy warto zatem dla pseudo lotu
na moment w niebo się wznieść,
by spaść na ziemię z powrotem
chyba, że sam zranić się chcesz.

basia505

Oxsano dlaczego tak pesymistycznie,
warto mieć marzenia i je realizować.

_____________________________
Wyciągnij dłonie i chwyć marzenia.

figlarkaa

... znowu dostarczyłaś niesamowitych wzruszeń, Oxanko.

Znalazłam w necie takie myśli:

"Odrzuć wszystko to, co cię powstrzymuje i rzuć się w wir przypadku i kochania.
Posiadaj, czuj, ciesz się, ryzykuj, otrzymuj.
Nawet gdyby jutro twoje marzenia rozjechała ogromna ciężarówka,
to, co włożyłeś w twoją miłość, jest tym, co będziesz zawsze pamiętał.
Lecz jeśli nie wskoczysz obiema nogami,
pozostaniesz jedynie z myślami o tym, jak to mogłoby być." /Daphne Rose Kingma/

"Nie żałujmy tego co stracone,
żałujmy tego, co możemy jeszcze stracić. " /S. Wróblewski/

ale...

"Na świecie jest rzeczy tyle,
że można pełnymi garściami je brać,
lecz zanim coś weźmiesz,
zastanów się chwilę, bo powiedzą Ci płać." /John Ching-Hsiung/

Julianna

W marzeniach topi się rzeczywistość
Krzycząc ratunku
Wirtualny świat nie jest kołem ratunkowym
Pozwala jej opaść na dno

Oxana

Wiersze moje

Nie lubię napuszonej mowy,
ani anemicznej miłości
skrapianej perfumami.
Zakochana w słowach
obywam się bez maski,
w oczach jaspis
nie świeci sztucznymi ogniami.
Z fantazją mam po drodze
wciąż gdzieś śpieszę,
znikam,
nigdzie nie dochodzę.
Czasie, uczyń łaskę
jeszcze nie pora,
muszę gwiazdami liter
wpisać w jego serce
najpiękniejsze słowo.
Wiersze, jak schody świątyni,
mój codzienny hazard,
milczenie nade mną
tępą uczennicą muz.
I nic to, że "poezja"
pachną marną mową,
te niesłowa
karmią duszę moją.

zdzisław

W wierszu zawarłaś swoiste Credo myślę, że nie tylko tego co zamieszczasz w treści swoich wierszy
ale także szerszego poglądu na otaczającą Cię codzienną rzeczywistość
z towarzyszącymi jej rozterekami i pytaniami.
Nic się nie dzieje Elu bez przyczyny - wiersze powstają też pod jej wpływem

Oxana

Quo vadis

Szeptem bez pytań
nie znającym głosu
snujmy miłość
ustami niebiosów.
Miłości święta,
pani wszechwładna,
dokąd prowadzisz
jak ta błędna gwiazda?

[img][/img]

Julianna

Dokąd idziesz?-pytasz,
mrugasz tak kusząco,
unosisz w marzenia
Nadzieję więdnącą.
O Miłości nasza,
powstań z martwych złudzeń.
Tyś światłem w ciemności
i moim odludziem...

z inspiracji Twoją miniaturą pozwoliłam sobie dopisać co odczułam.
Powstałby następny wiersz, ale przy Twoim , pełnym głębi duszy jak modlitwa, nie mam odwagi wpisywać wersów moim skromnym piórem.
Pozdrawiam, pięknie piszesz.

Oxana

Wzejdzie gwiazda

Kiedy kobiecie odebrano pochodnię
spłynął mrok.
W jej wnętrzu jak w świątyni
ciemność tłumi krzyk.

Czyją jest ciszą
w ostatek uchodzącego roku?
Zgubiła słowa,
tylko kamienie w piersi płoną,
oczy pełne wody
otwarte jak horyzonty.
Serce bije przeciw zegarowi,
ona jak skała
tkwiąca nad źródłem
wciąż jego spragniona
czeka
ciemniejąc w środku.

A kiedy ponad chmurami
wzejdzie gwiazda
wołając do Betlejem
klęknie z nową nadzieją.

Oxana

Ptaki o miękkich piórach

Rok przebiegł jak z bicza strzelił
nic nie jest szybsze niż czas,
życie zatoczyło krąg
jak zdobycz traktując nas.
Miłość wrastała w serca głębie
jak drzewo mocnym korzeniem,
tam tkwi, kryjąc lęki gołębie
powraca do wiosny, lata, jesieni.
Cyprysem jest dumnym, śnieżnym
nad nim biały księżyc
czuwa nad snem kwiatów,
które mróz pościnał
kosą lodowatą.

Czemu nie jest wichrem,
burzą, grozą?
Czemu nie morzem,
namiętną, oszalałą wodą,
ani wulkanem palącym ogniem?
Tylko duszą z podniesioną głową,
ciepłymi łzami, dobrem.

Usuń z serca uzdę
niech buja w przestworzach wolne, dumne.
Wiersze jak ptaki o miękkich piórach
powrócą miłością,
tak stanie się jutro,
a dzisiaj nie goń za płowiejącym cieniem
sam się zatraci
w pozłacanych wersach.