www.cegielnia.fora.pl

Arkadia · Wysłany: Pon 17:31, 30 Mar 2009 Temat postu:

.......

Wiosennie się zrobiło
miłośnie i bzowo
choć pączki ledwo na drzewach nabrzmiały

Stare wino wyzwoliło
w żyłach miłość młodą
echo słów obudziło dawno zapomnianych

Serca znów kołatają
znanym sobie rytmem
wybijając jak werbel znajome crescendo

Odrzućmy więc rozsądek
na równi z doświadczeniem
pobiegnijmy , jak dawniej
za miłości cieniem....

Oxana

fiołkowe zauroczenie

miłość
wciąż się rodzi
jest cudownym fenomenem
i absurdem niepomiernym
mieszka w kwiatach
by się nagle przenieść w serce
ktoś zasadził w oczach drobne fiołki
i rozpachnił je marzeniem
fruniesz myślą czujesz ciałem
stąpasz nieco ponad ziemią
wszystko wokół doskonałe
zapach we mnie

[/img]

figlarkaa

"I wierzę... że gdy dwie się napotkają dłonie...
dwa serca, w których jeden ogień płonie...
w których, jednym się ogniem, ideały palą.
Serca... się kochać będą, choć dłonie oddalą..." /J.I.Kraszewski/

zdzisław

Fiołkowość

chciałaś uciec przed mną
lecz moja miłość cię goni
byłem w każdym z tych fiołków
czułem dotyk twoich dłoni

od fiołków kolor twych oczu
fioletowiał się i niebieścił
czułem jak patrząc myślisz
bo chcesz abym cię pieścił

te fiołki kwitnąc nie kpiły
one ci niosły przesłanie
wiedz że ja bardzo cię kocham
i czekam na nasze spotkanie

Arkadia

******

szli pod rękę
lecz smutni jacyś i zmęczeni
on lekko ją przytulił
kiedy się potknęła
szli już długo
szukając
straconej miłości
co przez lata
jak woda
przez palce spłynęła.
A ona biegła obok...
Leciutko trąciła
łokciem , a może włosy
jej tylko musnęły
jego ramię , jej głowę,
zdziwieni stanęli,
zapatrzeni
w swe oczy
i chwila ta trwała
kilka sekund
a może wiek cały?

Oxana

Fiołki przekwitły

Uciekłam daleko,
lecz jak na urągowisko
właśnie te kwiaty wszędzie kwitły.
Wieczorem zapach wchodził do pokoju
i nocą zostawał w niespełnionym śnie.
W dzień syciły oczy fioletową barwą
kpiąc niemiłosiernie
"chciałaś to masz
całe morze fiołków".

Były nieziemskie jak z marzeń,
podlewane słonymi łzami
przekwitły.

Oxana

Zaklęcia wierszy

Poezja jak woda życia,
spada kaskadami słów.
Maj jej miesiąc miodowy
odurzający wonią bzu.

Każdy ma wtedy nadzieję,
że coś pięknego się zacznie.
Złudo miłości, dlaczego
wszyscy się modlą do ciebie.

Zagraj o mnie z wiosną
zielonymi kartami liści,
wypita ze źródła woda
afrodyzjakiem niezwykłym.

A kiedy się roztkliwią
zakochane oczy i rzęsy,
szepnij coś, w co uwierzę
posłuszna zaklęciom wierszy.

Aśka

Aśka

Oxana

Asiu