www.cegielnia.fora.pl

zdzisław

Warto by usiąść na tej ławeczce
co teraz z tym sercem zobaczyć
Czy po tych latach które minęły
to samo będzie dziś znaczyć

cogito13 · Gość

Oxano dawno....?
sto lat...
wiesz nie mierzy się milosci tak..
między jednym pocalunkiem
a drugim …
rok zdaje się być..
swiat się zatrzymal ..
nawet drzewa ….
one już nie kolysza się..
pisz....
o milosci..
miłością żyj...
kochaj ….
tęsknij ….
w tym świecie tkwij..
a ławeczka …
czy biała ..
czy ktoś już zabrał ja..
i tak zostanie.....
między pocałunkiem a pocałunkiem..
między oczu blaskiem...
ławeczka ….
zapomniana tkwi..

zdzisław

w nawiązaniu do "Ławeczki" Oxany.

Stoi w parku stara jakby zagubiona
otwierając do ludzi życzliwe ramiona.
Z zakochanymi czary miłosne odprawia
ale innym spoczynku także nie odmawia.

Ech ławeczko, ilu ty już gości miałaś
jakich wyznań i przysiąg wysłuchałaś.
Radości i smutki w milczeniu dzieliłaś
i dyskretnie w swoich deskach skryłaś.

Oxana

Zaufanie

"Mieć” zaufanie. Nigdy się nie „ma” zaufania.
Zaufanie to nie jest coś, co się posiada.
To coś, czym się obdarza.-Eric Emmanuel Schmitt

Dziś wyzwolona od cieni,
co na sercu się kładą
jestem ponad i dalej,
chcę zapomnieć o sprawie.
Jakie proste, powiecie
przy porannej kawie,
jednak zaprzeczę,
własne zdanie zostawię.
Co człowiek to tajemnica
osobiste posiada prawa,
zawsze w nim coś drzemie,
myśli pokrętne układa.
Kiedy z czystym sumieniem
drugiemu dajesz otwartość,
z gołębim sercem stworzona
nie grasz fałszywą kartą.
Choćbyś mocno się starał
zgłębić drugiego człowieka,
do jądra prawdy nie dotrzesz
chyba, że samo pęknie.

Nie warto jednak podważać,
szperać, katować duszę
znam lepszą metodę,
zwyczajnie po ludzku zaufać.
Naiwne? Owszem, ale
dajesz szansę drugiej osobie
i jeśli doceni, być może
odpłaci tym samym tobie.
I to jest właśnie potrzebne
szczerość, życie spokojne,
a bonus?
Udane życie dwojga.

Nudne, czytelnik powie
tak, nawet na pewno,
życie wszak prozą pisze
rzadko bywa poezją.

zdzisław

ZAUFANIE

więzi ludzkie buduje
umacnia przyjaźń
chroni miłość
bo rodzi wiarę

brak - burzy spokój
zwyciężają emocje
relacje szwankują
umierają marzenia

jest wartością
samą w sobie
gdy ją stracisz
wtedy docenisz

Oxana

Retro

Coś jest w starych domach,
powiadają, że dusza
pamięć martwych przedmiotów,
emocje ludzkie,
skłębione rozmowy, pogwar,
nocne stukania
i co nie daj Boże
przechadzki białej damy.
Zapach suszonej lawendy
wtopiony w ściany,
skrzypiące podłogi
i schodki, co wiodą
na strychy tajemne,
gdzie pod pajęczyną stuletnią
kornik toczy belki.
Znajdziesz tam skarby,
korale, filiżanki bez uszka
każda z innej wytwórni
w dekory pod brudem.
Medalik, kapelusz z kokardą
abażur w dziury, struchlałe suknie,
żelazka zardzewiałe.
Zdeptane buty z getrami, w które
mysz chować się lubi
i z tubą patefon
w miliardach cząstek kurzu.
Gazety sprzed ponad pół wieku,
przebrzmiałych książek
zbutwiała sterta.
Sentyment ogarnia pośród tych rupieci
nostalgia z myszką
za tym co odeszło.

A tak przy okazji...
dzisiaj jesteśmy,
ale czas
coraz szybciej pędzi.

zdzisław

Wiersz sentymentalny napisany z kunsztem i tak realnie,
że czytając poczułem się tak jakbym był na tym strychu wśród "zapomnianych" tam przedmiotów. brawo, brawo

Aśka

Tak, ja też!

Oxana

Zmartwienia

"Zmartwienie jest związane z pulsowaniem życia."
Antoine de Saint-Exupéry

Chodzą najczęściej parami,
lub znienacka
zmieniają życie w piekło,
czasem żmiją pełzną
wyhodowaną w piersiach.
Świat błędów jest ogromny,
a my ułomni i za karę
popełniamy nowe dalej.

Wtedy wrogość jak wampir
chwyta za gardło i usta
spijając wiarę w bliźniego,
szminką więc piszę na lustrze,
zapamiętaj, kobieto
życie to też zmartwienia.

I nic do tego wiatrowi
nieczułemu
na ziemskie problemy,
pozostaje tylko pisać wiersze
uciekając nimi
przed przeznaczeniem.

Oxana

Przez chmury

Kiedy słońce rano
w deszczowych łzach
bierze prysznic,
śpieszysz witać świat
z promiennym obliczem.

Dobrze wiem, twoja twarz
to zaklęty promień,
niosąc jego blask
dzień dobry powiesz.
Świetlista nawet burość,
ciepło wnika w serce,
jak miło wiedzieć, że
właśnie mnie grzeje.

I nie sposób przeczyć
myślom rozczulonym
dobry dzień tam,
gdzie
kochający człowiek.