www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Zabić smutek

"Smutek rozproszy się jak słońce wstanie.
On jest jak mgła." Ernest Hemingway

W kamiennym kręgu myśli
latarnie lśnią złowrogie
w nim skłębiona kulistość
rwanych strzępów rozmowy.

Z wolna wracają wszystkie
ostre jak sople lodowe
mózg drążą, kłują, cisną
chcą dostać się tu znowu.

Za mroczność odrzucone
chcą istnieć po kryjomu
wbrew logice, przecież one
zbyt boleśnie niepokoją.

Nie zatonę w smutku
co jak kornik duszę toczy,
przyjrzę mu się tylko z boku
uporam się z tym szokiem.

Wtargnął w życie bez pardonu
zranił, poprzestawiał szyki
nie pomyślę dzisiaj o nim
może jutro, kiedyś, nigdy.

Arkadia

.........

Niechciane , złe słowa
wypalają jak kwas ,
pozostają blizny i ból.
Dużo czasu upłynie
w smutnej rzece cierpienia,
nim wrócimy
do dawnych ról.

Arkadia

.....c.d.

Role się zmieniają
jak maski w teatrze
mijają się w czasie
który wszystko zatrze.
Zakryją wspomnieniem
niedole i złości
przebaczy im serce
wciąż pełne miłości...

Oxana

Kiedy miłość woła

Wróciła jak fala
zmiażdżyła rozsądek
za nic miała lata
nie widzi pułapek.

W zniszczonym spokoju
rozkwitają myśli
że trzeba, że można
coś w życiu wyśnić.

Raduje i rani
z uczuciem gra w kości
pociąga i wabi
czujesz zawrót głowy.

Wciąga jak wir wodny
zatapia w marzeniach
chcesz czy nie chcesz
powoli się zmieniasz.

I idziesz na oślep
szukając tych ramion
by ogniu się oprzeć
sił brak, spłoniesz z ćmami.

Oxana

Iskierki

zamiast kołysanki...

Zalotna iskierka skacze
z rąk jego na jej dłonie
mrugając spada gwiazdą
słodki zwiastuje ogień.

Światełko w niej ukryte
rozjarza chwilę marzeń
złotem błyszczą myśli
"jesteś" szepczą żarząc.

Iskierek złote deszcze
pełne obietnic sennych
strzelają fajerwerkiem
tylko dla nich w niebo.

Nie spłoszą błysku chwili
jedynie zmrużą oczy
wszystko jest możliwe
wśród romantyków nocą.

waldus49

Bardzo ładny .

zaczytana figlarkaa · Gość

Oxanko,
Twoje strofki "... wciągają jak wir wodny i zatapiają w marzeniach..."

Dziękuję!!! Very Happy

Oxana

Zimowa zadumka

"Doniosłość miłości rzadko jest natychmiast rozpoznawana,
następuje to dopiero o wiele później".- David Ben Gurion

Minęło. Czas rozgonił po świecie
błękitu oczu nie zapomniała przecież,
gdy śmiał się szelmowsko tamtego lata,
ona za nim gotowa nawet w zaświaty
po śladach iść, jak za Kajusem Kaja
na nieznanych drogach szukać raju.

Zsunięte powieki śnią o letnim czasie,
cienie wspomnień jak w kalejdoskopie
sypią się szkiełka z barwnych witraży
stłuczonych chwil. W magii wyobraźni
oni tam na plaży, lub w wodzie wiją
ozdoby białe z kwiatu wodnych lilii.

A potem boso, spacerują po łące.
Śmieją się z niczego. Ręka w ręce.
Na wieczór czekają, udają zmęczenie
chcąc pocałunki liczyć zachłannie
ustami swymi, jakby był to ostatni
parzący oddech konającego lata.

Nadal kocha jego, on czuje podobnie
są bliscy sobie, lecz dzisiaj osobno
w oddalonych miejscach. Tak bywa.
Miłość wybiera porę niewłaściwą,
skuci wcześniej przyrzeczeń słowem
muszą samotnie zapomnieć o sobie.

prozaiczna_nazbyt:) · Gość

Oxanko, piękny ten Twój ostatni tekst, choć tak sobie myślę, że miłość niespełniona czasem jest przez nas idealizowana:)

Oxana

To prawda, ale od czego w końcu są wiersze, jak nie od marzeń. Laughing