www.cegielnia.fora.pl

Oxana

Idź swoją drogą

Milczy,
gardząc podejrzliwością,
która jak fałszywy drogowskaz
krzywym skrzydłem
wskazuje drogę.

Ta, co szumnym wiatrem,
nagle jest ciszą,
szalejąca jak nawałnica
już spokojna.

Stacza się jak kamień
z zachwytu wprost w pylisty cień.
Tam, tak kobieco krucha
w zapomnianym śnie.

Teraz w nowej roli,
w którą wierzy sama.
Głęboko oddycha. I to
na razie wystarczy.

zdzisław

Gdyby wziąć pod uwagę tytuł to należy wykonać polecenie i iść "gdzie pieprz rośnie"
ale wczytawszy się w wiersz można mieć jakąś nadzieję...
Zrozumieć kobietę................... ech.

Oxana

Deszczowo mi

Deszcz rano puka w parapet
miarowo, czasem staccato,
podglądam kropelki w locie
są szybsze niż mgnienie powiek.

Z chmurnej kopuły, okapów
wodniste perełki kapią,
ich żywot w krótkim spadaniu,
grawitacja je pogania.

Przedwczoraj umyte szyby
ponownie straciły wigor,
za oknem urwane niebo
dotyka szarością glebę.

Szum jednostajny usypia
zostaję w domu, nie znikam
dopóki deszczowa dama
wypłacze się wreszcie sama.

Oxana

Jeszcze jedna jesień

Porównujemy się do pór roku
będąc jesienną cząstką natury,
gdy przygnębiają siąpiące deszcze,
szare półmroki, obwisłe chmury.

Jednakże patrząc zmysłami bogów
na teatr barwy i mgielne tiule
mamy ochotę wziąć się pod ramię
oglądać spektakl, tuląc się czule.

Niebo zastygło w zimnym błękicie,
w krwawej koronie buk niczym sztylet,
zardzewiałe lato szeleści pod stopą,
w drzewach ostatnie złote motyle.

Pójdźmy alejką spokojnym krokiem
w liściach co były wczoraj zielenią,
nim mróz na srebrze rozwiesi sople
jeszcze na ustach koral jarzębin.

lio50

Piękne, nostalgiczne. Twoja jesień wywołała we mnie chęć ujrzenia choć cienia przyjaciela...............

Oxana

do poety

we mgłę ciebie oprawiłam
poeto mój kochany
w srebrne deszcze zaprzęgłam tęsknotę
wspomnienie noszę w sobie nieśmiałe

wszedłeś w moje życie pięknymi słowami
ślad delikatnego pocałunku
rozpalił moje wnętrze
jesteś bliski i odległy niezbadany

Oxana

Listopadowo

Twoich słów było więcej niż uczuć,
stąd wolę milczenie.
W przyrodzie cisza, ciepło,
tylko na zachodzie kłębią się chmury.
Lęk przyczaił się w sercu.
Tęsknota, tęskność.

W rozwianym płaszczu brzoza bezlistna
i ja, spacerująca po drogach.
Idę wolno szukając prawdy ♥,
zaglądam w jeziora, lecz tam tylko
leśne widziadła.
Powracam rozchwiana niepokojem.

Myślę o kimś dalekim.

zdzisław

"Myślę o kimś dalekim"
Przytul się do tej brzozy, ona Cię wewnętrznie uspokoi i powie co on myśli...

Oxana

Za mało światła

Oczekując na natchnienie,
bielsze, nawet mroźne dni,
dręczę siebie, ale nie wiem
jak się pozbyć odczuć złych.

Słońce sączy nikłe światło,
ludzie mają kwaśne miny,
bo listopad połknął właśnie
ściętą mrozem żurawinę.

Mleczna mgła otula miasto,
kocim ruchem stąpa ciemność,
szarość się do nóg nam łasi
mokra aura, nieprzyjemnie.

Otworzymy drzwi radości
zimą smutna bańka pęknie,
srebrne kwiaty staną w oknie,
będzie jaśniej, będzie piękniej.

Oxana

Besame besame mucho

Całuj mocno, całuj zawsze
jak w piosence dobrze znanej,
wszystkie wyszeptane słowa
pozamykaj pieszczotami.

Miękkie usta w nagim tańcu
jak tancerki dwie szalone,
lubię lecieć z nimi w gwiazdy,
gdy zapala mnie ich ogień.

W pocałunkach tracę oddech,
kiedy biegną w dół, do góry
w głowie myśli - jeszcze, jeszcze
naucz usta mojej skóry.