www.cegielnia.fora.pl

basia505

Oxsano.........śliczny.

__________________________
Wyciągnij dłonie i chwyć marzenia.

Oxana

brzozy, brzózki

białe brzozy
jak w syberyjskim lesie
mniej odporne
rozpieszczone
przez polską
złotą jesień

sercem piszę
o romantycznej
płaczącej
z korą pobielaną
dziewczęcych gałązkach
wiatrem czesanych

ufność pleców
powierzam drzewu
przylegam
czuję jak energię
we mnie przelewa

staję się lepsza
prostsza
dusza jak drzewo
o życiu śpiewa

waldus49

Oxano super jest ten miód wrześniowy . Pozdrawiam .

ciekawska · Gość

Walduś, czy Ty aby o tym samym, co Oxana, miodzie myślisz? Wink

Mam niejasne podejrzenia, że trójniaczek Ci się zamarzył, co? Very Happy

Oxana

róża jerychońska

a kiedy odejdziesz
skulę się
zaschnę
kłębek skurczony
wiatr pustynią
pogoni

jak jerycha kwiat
będę czekać wiecznie
na zmartwychwstania
miłości
twojej
kroplę

( Róża jerychońska, najbardziej zdumiewajaca roślina pustynna na świecie. Symbol miłości, szcześcia. W czasie suszy wygląda jak martwa , ale siła wody budzi ją do życia już po kilkunastu godzinach ).

Oxana

Lubili wrzosy...

Samotnie uciekali do innego świata
zatapiając się we wrześniową ciszę.
Oglądali las w mgielnej poświacie,
gdy płucami bagienek oddycha.

Daleko od siebie, lecz lubili to samo
zachwyt świtem, purpurę wieczoru.
Srebrem babiego lata oplątani
stąpali łąkami, brzegiem torfowisk.

A wrzosy pachniały tak wyraziście,
kwiaty oddawały się pszczołom,
wabił zapach słodkiej goryczki
smużką snuł się eteryczny woal.

W morzu delikatnych krzewinek
pragnienia chowali lilaróżowe.
Tęsknotę kryli we wrzosowisku

marząc, by wzlecieć jeszcze
ku czemuś...

Dokąd?
Wrzos nie odpowie.

Oxana

Samotni jak wtedy....

Czy przypomina mnie pani
spytał, uchylając kapelusz.
Ładnie pani ze zdziwieniem
jak wtedy, tamtej jesieni.

Uśmiech mnie jasny rozpoznał
nadal ten sam, z tajemnicą ust,
zamknięty w szkatułce snu
jak tamtej wiosny, znów.

Smutek się w oczy zakradł
za parawanem rzęs się ściele,
ściemnia latarnię nadziei
jak tamtego lata, wtedy.

Proszę nie mówić, że się mylę
pani wciąż więcej niż znajomą.
Czy kocha mnie pani tak samo
jak wtedy, tamtą zimą ?

Skłonił się, odszedł nieśpiesznie
myśli goniła, jak los odmienić?
W ustach ciszą zaległo imię
już tyle wiosen, lat, zim, jesieni.

Jedyny, dlaczego
nie wtedy?

zjawa

Oxana

Smętek

Nad jeziorem cisza
smętek moczy nogi
ostatni krok lata
na jesienni progu

Szare fale pluszczą
z nudów ziewa plaża
część sitowia uschła
wędkarz z wodą gada.

Ryby śpią w odmęcie
w podwodnym pałacu
dla byle przynęty
nie chcą życia stracić.

Dumałam tu wiosną
żagle rozpinałam
ucieknę od smętka
kajakiem do lata.

waldus49

Teraz wiem dlaczego mi ryby nie biorą . Ale żaglówki spragniony wypatrywać będę.