www.cegielnia.fora.pl

waldus49

Ha ha podoba mi się ten Smętek.

Oxana

Światłem księżyca płynę...

Lubię ciszę nocy, miękką jak aksamit,
serce nią otulam, gonię w dal myślami.
Srebrny pasterz w górze pasie stado owiec,
w świetlistych mirażach topię niepokoje.

Na kosmicznej scenie spadająca gwiazda,
los czyjś trzyma w dłoni, mrugająca panna.
Spoglądam przez okno, zasnąć dziś nie mogę,
kometami marzeń pędzę wprost ku tobie.

Leć miły wysoko, gdzie tęsknota moja
oczekuję ciebie tuż przy mlecznej drodze.
Niewolnicy uczuć w oknie nocy siedzą
słodząc pocałunki kawałkami nieba.

[/img]

Oxana

Malarz, poeta i róże

Malarz chciał freski tworzyć na murze
w barwnej palecie pędzel pogrążył,
kolory w śmiałe fantazje wiązał
malując akty kobiece w różach.

Jej oczy leśne jeziora duże
chłoną obraz, artystę nim dojrzą
pragną go, lecz powiedzieć nie zdążą
z namiętności pąsowe ust róże.

Poeta róży sonet poświęcił
opiewał powab i wdzięk dziewczęcy
marzył ją posiąść chłopak namiętny.

Nie mogąc jednak dziewczyny zdobyć
słowami wiersza chciał jej dogodzić,
a cnota róży usycha smętnie...

Oxana

Zawirowanie

To niemożliwe , miły panie,
jak na dziewczynę polujesz na mnie,
w głowie mam chaos, myśli wzburzone
mam przecież męża, a ty masz żonę.

Wielkie wzruszenie płynie potokiem
myślałam, że ważny w życiu spokój,
tymczasem wiosna w sercu szalaje.
Czy z nią się uporam ? Tego nie wiem.

Zmąciłeś spokój, żem złotowłosa,
ładna powiadasz, że błękit w oczach,
że mam też całkiem niezłą figurę.
O czym ty myślisz ? O takich bzdurach ?

Zamilcz więc serce nie pora na to
chociaż przyznaję, chcę cię zobaczyć.
Jak mam uciszyć zbudzone zmysły?
Koniec. Tylko bez głupich pomysłów.

Czymże być może dojrzała miłość?
Gdzież ona mieszka, gdzie się ukryła?
Mówisz, że tylko w twoich ramionach?
Gdy się zakocham będę zgubiona !

waldus49

Oxana

Coraz jesienniej

Nikną z liści zielenie malowane,
żółcią jasną, brązem bejcowane.
Nawilżaniem świata mżawki zajęte,
w rozwichrzonych włosach
artystycznie piękno.

Szarość z posępnością w oku
kuśtyka wraz ze ślepym mrokiem
w dymach ognisk,
w pieczonych ziemniakach
giną ostatnie fantazje lata.

Świerszcz z przezorności znany
z żalem opuścił łąkę ukochaną,
skrył się w siedlisku ludzkim,
by w zaciszu komina
suszyć mokre skrzypki.

Wędrując wśród srebrnej rosy
jesienią oddycham głęboko,
w ostrym, wilgotnym powietrzu
na siatkach pajęczych
drżą zziębnięte smuteczki.

Oxana

Nie gdzieś, nie obok

Czemu myślą pędzisz ciemnym lasem,
brwi spinasz lwią zmarszczką pionową?
Podczas gdy w swojej głębi się zatracasz
ja czekam. Nie mogę być tam z tobą.

Zadumy skupionej spłoszyć nie chcę,
mglistych spojrzeń oczu nieobecnych
nie zawrócę. W dal niech patrzą jeszcze,
bo smutki w oddali stają się mniejsze.

Tabun myśli na stepie niepokoju
ścigam obawą, czy poradzisz sobie.
Jedynie ciepłem dłoni dotknę twojej,
gdy wrócisz stamtąd serce ukoję.

Żartami przeganiam duszy cienie,
pociechę niosę, gdy straszy smok
zmartwień.W myślach i życiu jestem
blisko ciebie, nie gdzieś i nie obok.

figlarkaa

"Najlepszym przyjacielem jest ten, kto nie pytając o powód twego smutku, potrafi sprawić, że znów wraca radość." /Jan Bosko /

***
"Kim jest dla mnie przyjaciel?
Mówiąc najprościej jest kimś, kto pozwala mi być taką, jaka jestem i nie myśli, że jestem niespełna rozumu.
Ktoś, kto z wyrazu mojej twarzy odczytuje, że potrzebuję porozmawiać o tym, co się dzieje lub nie w moim życiu.
Udziela mi wsparcia bez osądzania". /Aneta Douglas/

***
Oxanko... tak jak zawsze, jestem pod wrażeniem! Very Happy

Oxana

Martwe liście

Potokiem martwych liści płynie rok do końca,
nie znajdzie już kochanków jutro zimne słońce.
Pod szeleszczący dywan skryli gorycz słowa,
obwiniać się zbyt boli, dotyk ust lodowy.

Od nadmiernego szczęścia pękł balon miłości
stoją na rozstajach w październikowej słocie.
Niechcianych uczuć bagaż, nicości zapowiedź,
niesie para donikąd, czy zdoła zapomnieć ?

Ich niebo na pół pękło, znikła zaklęć magia,
poranione marzenie słoność łez otarło.
czułość jak kwiat zwiędła, zmarły uniesienia,
przeminęły z wiatram szare serca cienie.

Zapłakały w wazonie herbaciane róże
przynosił ich naręcza, były dla niej cudem.
Nie będą już scenerią tym wygnańcom raju
dla dwóch ikon miłości, są dwie inne dale.

waldus49